Kalemimden döküldükçe
Yalnızlaşıyor mısralar
Siyah suskunluğudur düşlerimin
Beyaz bulutlara inen
Kat kat açılıyor ödünç aldığım tenler
Suyun derisinde çatlayan aşk
Kâğıda düşen yara her kelime
İyileşmeyen sevdaya öykünür
Şiir örttüğüm her kadın
Gül kafesi oldu yalnızlığımın
Limanları eksilten yelkenli
Beni de götür
Bu şiir bitti...