Çingene karası bir uyku düşlerdim
Ödünç verdiğiniz uçurumdan da atladım
Kaç kere savruldum ten atlasında
Çıngırağını beklemeden yatay korkularımın
Özünde iyi bir insandım
Kavruk yüzüme bakıp liman
Oturmuş renkli bir gemi
Gece olmadan henüz
Sarkacımla panayıra dönmüşüm
Uzun uzadıya tekrar ediyorum
Noktasız, barışıksız ve kırıksız yaşadım
Çok sesli bir aldatmacaydım
Kendimi duyamadım