*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı
"Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi.
"Koşma o zaman!"
Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu.
"Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!"
AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK
İnsanlarla dalga geçmek için girdiğim sohbet sitesinde işler hiç de dalga geçmek istediğim gibi olmayacaktı.
Hayattan tam benim gibi kopuk birini bulmuş beni kendi hayatımın enkazından kurtarsın diye yardım istemiştim. Fakat onunda bir kuralı vardı.
Asla birbirimiz hakkında kişisel bilgiler vermeyecek öğrenmeyecektik. Buna isimlerde dahil!
Peki bu kural ne kadar uzun süre dayanacaktı?
Bu çocuk gerçekte kimdir ve neden kendini saklar?
Mesajlaşmayla başlayan bir hikaye nereye kadar uzanabilir?
Bizim hikayemiz hiç tanışmamak üzere sözleşen iki yabancının hikayesiydi.
