"Evet, lanet olsun tamam mı? 1 yıldır bir yalanı yaşatıyorum sana. Bilerek yaklaştım ben sana. "
Birinin gözlerinin içine bakarak en son ne zaman ağlamıştım? Sanırım O`nunla tanıştığım günden beri dedi iç sesim.
"Bunu sorun etmiyorum, Mehir." Dedi bana yaklaşarak ama sesi de sertti. Anlamıyordum onu.
"İşte bende onu soruyorum sana. Bunu neden sorun etmiyorsun? " Gözyaşlarım benden izinsiz akmaya devam ediyordu. "Ben bilerek yaklaştım sana. Bilerek seviyormuşum gibi davrandım sana. Operasyonun bir parçasıydı çünkü."
"Sorun değil, benim aşkım ikimize de yeter." Dedi sakinliğini korurken. Alaylı bir şekilde güldüm.
"Sen hala bizim bir birliktelik içerisinde olabileceğimizi mi sanıyorsun? Ailen benden vazgeçmen için elinden geleni yapacak, polis olduğumu sizin için burada olduğumu öğrendiler bile!"
Yavaşça eli yanağıma çıkarak gözyaşlarımı sildi.
"Hapis yatıcaksın, belki yıllarca. Benim yüzümden..."
Elleri hala yüzümdeydi. Akan gözyaşlarımı silmekle meşguldü.
"Sorun değil. Ben seni kazanmak için her şeyden vazgeçmeye razı geldim zaten. "
Tekrar yanağımı okşadı.
"Mehir, anlamıyorsun değil mi? Ben seni öylesine sevmiyorum. Ölesiye seviyorum."
