Kitap Tür Kategorileri

Bir varmış bir yokmuş hikaye böyle başlamış... Bu davada asıl suçlu kim? Düzelteyim Bu davada asıl masum kim? Yılın son gecesi en fazla olabilirdi ki? Bu hikaye kimsesiz kimseler için, bu hikaye öldürülmek zorunda kalmış, zincirlerle göklere asılmış kimseler için... ~Yeni yıl yeni umut ve dilekler vadediyordu ancak artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı... Karakola düşen asılsız bir suç onlarca hayatın yok oluşun eşiğine gelmesine sebep olabilir mi? Evet. YIKILMASI BEKLENEN LUNAPARKTA ZİNCİRLERLE ASILMIŞ ON DÖRT ÇOCUK! Davada masum kimse var mı? Bir tarikat kuruldu, katliamlara başladı masumlara zarar verdi. Bir örgüt kuruldu, umut vadetti... Bir polis bir savcı ve onlarca masum!

HİÇBİR ŞEY GÖRÜNDÜĞÜ GİBİ DEĞİL Kİ... Yaralı bir kız çocuğu, hasret ile büyümüş... Hiç beklemediği bir an bir haber almış, hayatı tepetaklak olmuş... Vatanı için mücadele eden bir asker, yıllardır görmediği belki de görmek istemediği kızı ve ölüm haberi. AKER TİMİ SİZLERLE!

Katılacağı şarkı yarışması için sesini kaydeden Melodi, yanlışlıkla kaydettiği sesini okulun popüler çocuğuna, daha doğrusu ZORBASINA yollar ve sohpet başlar. Zorba, onun kim olduğunu bilmeden bazı hisler beslemeye başlar ve hikaye burada sona erer.

Kıyamet; insanoğlunun korkulu rüyası gerçekleşir ve dünya ortadan ikiye ayrılır. Nihitalya demek hiçlikten doğan güç demekti. On sekiz yaşına gelen gençler yeni dünya olarak adlandırılan Nihitalya ya gitmek için bir hak kazanır, giden veya kalan olur mu? . Kıyamet sonrası hayatı konu alan Nihitalya, yeni dünya esiri altında kalmış herkes için.

"Söylesene sevgilim, dünya tersten nasıl görünüyor?" Bir kız varmış çok kırılmış... Masumiyet bu olamaz, çok can yakan hisler masum olamaz! Yanımda dur küçük adam, katilin ile birlikte yürü bu yoldan. "Evvel zaman içinde birbirlerini delice seven iki aşık varmış. Bu iki aşık hayatları pahasına birbirlerini hiç bırakmamış..." Beklenti dolu gözlerle bana baktı, "Lütfen hikayeye devam et dede." 🫀 "Beni affetmen için ne yapmam gerekiyorsa yaparım!" dedi, ve beklenti dolu gözleri beni buldu. Sigaradan aldığım nefesi yüzüne doğru üfledim. Yüzünü hızlıca buruşturarak konuşmaya çalıştı. "Şu zıkkımdan nefret ettiğim kadar, başka bir şeyden nefret etmiyorum." dedi, sert sesiyle. Dudağımın kıvrılmasına engel olamadım. "Sigaradan nefret eden mafya babası mı olur?" Beni öldürecekmiş gibi baktı, seni tatlı küçük mafya babası, diye fısıldadım içimden. Bunu onun yüzüne karşı söyleseydim gerçekten idamımın gerçekleşmesi için elinden gelen her şeyi yapardı. "Ciddiyim, affetmen için illa ölmem gerekiyorsa ölürüm!" Dediğini yapmıştı; ölmüştü, ben onu affedeyim diye geçip gitmişti bu dünyadan. Aleda; mirasçı, asil soylu, kaprisli demekmiş... Omuzlarımda bulunan yük miras değil di, acının ta kendisiydi. 🗡️ Birer savaşçı olan herkes için🫶🏻