ŞAİR

biraz yaz ormanlarını

turnaların yorgun kanatlarını

Banaz Yaylasının bir sabahını

yahut Spil ve Yunt Dağı yılkılarının

zamanı nasıl hınçla otladıklarını yaz

yeni bir kitabın

üçüncü hamur kokusunu mesela

bir deniz yıldızının soluğunu

kimsesiz bir yavrunun

yürek çırpıntısını duy arada

yada Şair

pamuk kozasını çeyizmiş gibi tutan

yanık tenli genç kızların

sarı solgun umutlarını

oğul kaybetmiş annelerin

acılı yüreklerini de dahil et mısralarına

renklerin ve dillerin kör nefretini

dayatılmış hudutları

alışılmamış pasaportları

Tuna'nın yemyeşil matemini

Estergon Kalesin'i ve Budin'i

birde Göç Hikayelerini ekle şiirlerine

ki bazıları üç beş aylık eşlerini

bazıları annelerinin yaşlı gözlerini

bırakarak gittiler

Sirkeci Garından kalkan kara bir trenle

Mayıs 1961 de

GÜRE’DE BİR YAZ ANISINA

bir martı hüznüyle suskun sahiller

gün geçmez almadan gamlı bir haber

o gemi o fener beyaz badanalı evler

kaybolup gittiler inancımla beraber

BAZI ŞEYLERİN

ne vakit bir posta katarı görsem

geçerken daha evvel geçtiğim bir kentten

saudade dolar içim

çekip gitmek isterim

bildiğim tüm adresleri

kalın kalın çizerek

bir güz çalar yüzümü

Hint Okyanus'u kadar derin

bir gül yaprağının

çiğ damlasından emdiği keder gibi örneğin

bir esrimeyle

dağılırım bulvarlarına kentlerin

çünkü bilirim

ne çağcıl nede ilkel dillerde

bir karşılığı vardır bazı şeylerin

DÖRT DALIM ÇIĞLIK

Gökyüzü gökçe değil eskisi kadar

Dağlar çekmiyor beni doruklarına

Ne keklikler ötüyor

Ne kekik kokuyor

Gül açmıyor kan kırmızısı bu bahar

Suyun tadı değişti,ekmeğin kokusu

Çayın buğusu,demi değişti

Sevinin özü belden aşağı düştü

Benimse sevdiğim bir güzel düştü

Bir şiir gülüştü

Tasımı tarağımı topluyorum buradan

Penceremi son kez örtüyorum bu akşam

Son kez yüzüme bakıyorum ılık aynadan

Dört dalım kırık, dört yanım çığlık çığlığa

Yürüyoruz karanlığa

DERDİN

Ah O ikindi hüzünleri Temmuzun

Hep dar vakitlerdi kavuşmalarımız

Ayrılıklar hayallerimiz kadar uzun

Taş Mektep önünden geçerdik ekseriyet

Arnavut kaldırımlar reyhan kokardı

Ellerin hasret

Akşam olurdu o sahil kahvesinde

Bir gölge gibi sinerdi yüzümüze keder

Gülümserdin

Saçlarımı bir öksüz gibi severdin

Gün gelir biter bu ayrılıklarda derdin

Ve giderdin

Giderdin

Derdin kalırdı yüreğimin en ücra köşesinde

Birde ellerinin kokusu ellerimde

Toydum

Bilmezdim zamanın sararıp solduğunu

Bilmezdim her gidişin bir kopuş olduğunu