Ben ki Eylül'ü gelmiş bir insan,

Tutamam dökerim yapraklarımı tek tek.

Önce sevincim gider benliğimden,

Sonra hüzün geliverir yüreğime.

Ben ki Eylül'ü gelmiş bir insan, Bakamam sana sararmış gözlerimle,

İşte o zaman  uçuşuverir aşk gönlümden,

Sonra ansızın yalnızlık gelir çatar benliğime.

Ben ki Eylül'ü gelmiş bir insan, Umutlarım havalanır gider rüzgar ile sonsuz göklere,

Ve o sonsuz göklerden geri gelir umutlarım yağmur ile,

Çarpar,vurur suratıma nefretiyle.

Ben ki Eylül'ü gelmiş bir insan,

Susar küserim sadece,

Gündüz güneşe,gece gölgeye,

Ben ki Eylül'ü gelmiş bir insan,

Susarım,susarım sadece..