Denedim çok zaman unutmayı,

Bakıp gökyüzüne görememek dolunay'ı,

Kör olan gözlerimden öğrendim ben ağlamayı,

Çocuksu bir korkuyla anladım susarken konuşmayı.

Uyumak zehirdir bana geceler boyu gözlerim açık,

Türlü senaryolar kurdum sayfa sayfa yazık,

Zaman akıp gitti,gelecek gelmemiş geçmiş,

Kalp ağladı,gönülde sevmeyecek olanı sevmiş.

Gidecek elimden yazdığım tüm mısralar,

Okundu okunacak mısralarda gizlenen  duâlar,

Gelecek,geçmişinle beraber yaşadığın her acılar,

Geçmicek geçmez de midende oluşan vicdani sancılar.

Sokaklarda yalnız başına attığın her adımın esirdir karanlığa,

Esaretin karanlıkta kalmış yüzü sırt çevirir aydınlığa,

Aydınlık gününde karanlığa teslim olmuş insan hazırdır yalnızlığa,

Bir yalnızlık döngüsü dersen adım yazılır bu şiirin başlığına.

Vicdanın geçmişindeyse ve bir şarkının sözlerinde sızlıyorsa yüreğin,

Unut arkadaş, şarkı değil vicdanın sesidir dinlediğin,

Her anında ve her geleceğinde geçmişine gitmekse dilediğin,

Boş arkadaş,bir küçük sözde bile sızlıyacaktır o büyük yüreğin.