Bir bir söküp attım günahlarımı tüm hepsini kendimden,

Alel acele gidiyorum yüreğimin kendisinden,bendinden.

Tüm göğümü karanlığa hapsetmis bu yalancı şairden,

Gözyaşlarım şahit olsun yenilgime, aydınlıklar dökülsün bir bir çehremden.

Gözlerimin yorulup bitmişliğinden heder oldu mutlu gülüşlerim,

Altında ezilip büzüldü kemikleri sızlar hüzünlerin,

Tüm yorguluğuyla ortaya çıkıp gözleri mutlu etmişse kahkalar,

Hıçkırıklar kapatsın gözlerimi sellerden doğacak sabahlara.

Sessizlikte bir başına kalacak tarihi yüzleşmem,

Ben yıkık dökük göğüsümü buna siper edemem,

Dizleri üstünde sakalları toza bulanmış bu adama,

Ben kendime ellerimi,ben hayatımı kendime geri veremem.