"Sevgiden mahcubum ben nasıl halledilir ki böyle bir sorun ,sevilmekten yara alan insan nasıl ayaklanır söylesene bu nasıl çözülür ?" Hatem gözlerimin içine bakıyordu.İlk defa bu kadar nettim ona karşı.Umudunu yitirmiş olacak arkasına dönüp yavaş adımlarla bulunduğumuz odayı terk etti.
Babası bir anda sırra kadem basan, Erna Kalay...
Babasından çok önemli bir bellek alması gereken ,Hatem Yakaza...
Ruhu yaralı bir kuş ,bir gölgeyle olabilir miydi ?
Güneşin altında uçmak yerine gölgelere uçan bir kuşu kendine mahkum eden bir gölge...
" Bu işte dedim beni babamla tehdit eden adam bu , bakın suçunu biliyor kendi geldi " dedim.
Polis memurları kolumu bırakmıştı. Gerçekten kollarım sıkılmaktan uyuşmuş ve ağrıyordu.
"Hatem midir matem midir ? "Dedim.
Adamın adını çok iyi biliyorsun diye söylendim içimden.
" İşte asıl bunu kolundan sürükleyin , yazık değil mi benim kollarıma,kadına şiddete hayır dememiz gerek" diye polislere söyleniyordum, haklıydım.
Sert bakışlarını bir an olsun üstümden çekmediği için daha fazla saçmalama isteği uyanıyordu içimde.
"HATEM YAKAZA " dedi ve elini uzattı.
TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR,HAKLARI BANA AİTTİR.
