Tanıtım
Ölümden korkmuyordum. Aslında, kaybedecek hiçbir şeyim kalmamıştı. Hayatım, bir yalandan ibaretti. Her şey elimden alınmış, boş bir kabuktan farksızdım. Gözlerimi kapattım, muhtemel sonumu beklerken kalbimde hissettiğim acı bile artık yabancıydı. Ölmekle yaşam arasında fark kalmamış gibiydi benim için. Ancak, gözlerimi açtığımda onu karşımda gördüm.
O, Bora...
Yüzü, her zamanki gibi kararlı ama gözlerinde bir şey vardı, tarifsiz bir derinlik, bir sonbahar hüznü gibi. Aniden, kollarıma yığıldı. Onu tutarken, ellerim titriyordu. Avuçlarımın arasından canı kayıp giderken, hiçbir şey yapamamak... Hiçbir şeye engel olamamak... Bu, içimi paramparça ediyordu. Zaman durmuş gibiydi. Sadece, aramızdaki son anlar, boğazıma düğümlenmiş nefesim, ve kalbimde çığlık çığlığa yankılanan acı vardı.
"Sevgilim, lütfen… lütfen beni bırakma!" diye fısıldadım
