İçindeki kırıklar savruldu her bir yana. Birileri görsün istedi, görsün ve inansın. Bu gece güçlü yanı değil de içindeki kırıkların sesi daha yüksek çıkmıştı kendisine olan inancından. Bu gece onun vaktiydi. Kendi gerçekleriyle acımasızca yüzleşmenin vaktiydi. İçindeki o yaralı kızın çığlıklarına kulak vermenin vaktiydi.
O kız bu acıyı unutamayacağını bilerek sessizce oturuyor balkonda , soğuk zihnini üşütüyor , boğazındaki yumruğu daha çok hissettiriyordu. Gözü yaşlı bir şekilde arkada çalan şarkıyı dinliyordu . İlk defa bir şarkı onun hislerini anlatamıyordu , ilk defa bu kadar anlamsız kalıyordu kelimeler. Oysa haykırmak istiyordu , kusması lazım içindeki acıyı bir yere.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"Hayatım başladığı yerde bitiyor. Ne acı bir son."
