Tüm mutlu hayatların sergilendiği bir sahnede ben hep perde arkasında oturdum. Sahnede değildim ama izlemekten de alıkoyamıyordum kendimi. Ama insanlar beni sahnede görmeyince mutluluğu yazanın ben olduğumu varsaydılar. Sahnede sergilenen oyunlarının yönetmeni olmuştum onların gözlerinde. Ben de bana verilen role göre yaşamak zorunda kaldım.