Kitap Tür Kategorileri

Herhangi bir yerde doğup büyüyen bir insanım bende, herkes gibiyim. Dışarda gördüğünüz onca yüzden biriyim, acılarını, hayatını bilmeden yargıladığınız insanın ta kendisiyim. Hayata karşı başını eğmemiş, savaşan ve inancını kaybetmek yerine daha sıkı sarılan toprak aşığı bir insanım. Çoğu yol arkadaşını bu uğurda kaybeden vatan için canını ortaya koyan onca yiğitten sadece biriyim ben. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~Buna benzer kurgu var mıdır bilemem fakat hiç bir şekilde böyle bir hikayeyi başka yerde okumadım, yani kafamda kurguladım bütün olayları. Kitapta geçen kişi ve kurumların gerçeklikle hiçbir alakası yoktur, tamamen kurgudur! Bir şans vermenizi tavsiye ederim :) İyi okumalar, öyleyse <3 Tüm hakları bana aittir herhangi bir (ç)alıntıda hukuki işlem başlatılacaktır.~

"Yolun, ay yıldızın ışığıyla aydınlansın, kızılcığım." Son sözleriydi bunlar. Gözlerim ellerime doğru indi. Kan içindeydiler. Onların kanı... Annem ve babamın kanı... "Anne," kuru bir sesle mırıldandım. Babama döndüm. "Baba." Bu gerçek değildi. Olamazdı. Keşke, dedim içimden. Keşke daha erken yetişseydim. "Beni bırakmayın." Yalvardım, onlara yalvardım; beni bırakmasınlar diye. Yalvardım, Allah`a yalvardım; onları benden almasın diye. "Vatan için can feda, bu ölüm değildir kızılcığım. Bu, şereftir." O benim babamdı. Benin güçlü, yiğit babamdı. Başçavuş babamdı. Nefret ettim. Ölümden nefret ettim. Ailemi katleden zalimlerden nefret ettim. Beni kimsesiz bırakan o kansızlardan nefret ettim. `sen kimsesiz değilsin,` diye fısıldadı içimden bir ses. `Ailen, bu vatan için şehit oldu. Al bayrak onların kanıyla yeniden yıkandı. Şehitler, kimsesiz değildir Asel.` Şehitler, kimsesiz değildir. Vatan, kimsesiz değildir. Ben, kimsesiz değildim. Şehitlerin kanıyla yıkanan al bayrağın ışığı benimleydi. Anne babamın uğruna şehit olduğu vatan benimleydi.

𝐇𝐢𝐤𝐚𝐲𝐞𝐦𝐢𝐧 𝐛𝐚𝐬̧𝐥𝐚𝐝𝛊𝐠̆𝛊 𝐨 𝐚𝐧... 𝐊𝐚𝐥𝐛𝐢𝐦𝐢 𝐝𝐞 𝐫𝐮𝐡𝐮𝐦𝐮 𝐝𝐚 𝐤𝐚𝐧 𝐤𝛊𝐫𝐦𝛊𝐳𝛊𝐲𝐚 𝐛𝐨𝐲𝐚𝐦𝛊𝐬̧𝐭𝛊𝐦 𝐨𝐲𝐬𝐚𝐤𝐢... 𝐍𝐞 𝐨𝐧𝐮 𝐠𝗼̈𝐫𝐞𝐛𝐢𝐥𝐦𝐢𝐬̧𝐭𝐢𝐦 𝐧𝐞 𝐝𝐞 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢𝐦𝐢. 𝐊𝐚𝐥𝐛𝐢𝐦𝐞 𝐬𝐚𝐩𝐥𝐚𝐧𝐚𝐧 , 𝐚𝐬𝐥𝐚 𝐩𝐞𝐬̧𝐢𝐦𝐢 𝐛𝛊𝐫𝐚𝐤𝐦𝐚𝐲𝐚𝐧 𝐨 𝐠𝐞𝐜̧𝐦𝐢𝐬̧ 𝐲𝐚𝐤𝐚𝐦𝛊 𝐛𝛊𝐫𝐚𝐤𝐦𝛊𝐲𝐨𝐫𝐝𝐮. 𝐊𝐞𝐧𝐝𝐢𝐦𝐞 𝐛𝐢𝐫 𝐬𝗼̈𝐳 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐢𝐬̧𝐭𝐢𝐦 𝐨 𝐠𝐮̈𝐧. 𝐁𝐞𝐧, 𝐨 𝐩𝐢𝐬𝐥𝐢𝐤𝐥𝐞𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐢𝐧𝐭𝐢𝐤𝐚𝐦𝛊𝐦𝛊 𝐚𝐥𝐚𝐜𝐚𝐤𝐭𝛊𝐦. 𝐎 𝐲𝐮̈𝐳𝐝𝐞𝐧 𝐛𝐮 𝐲𝐨𝐥𝐚 𝐚𝐝𝛊𝐦 𝐚𝐭𝐦𝛊𝐬̧𝐭𝛊𝐦. 𝐙𝐨𝐫 𝐝𝐚 𝐨𝐥𝐬𝐚 𝐛𝐚𝐬̧𝐚𝐫𝐦𝛊𝐬̧𝐭𝛊𝐦 𝐛𝐚𝐳𝛊 𝐬̧𝐞𝐲𝐥𝐞𝐫𝐢. 𝐊𝐚𝐥𝐛𝐢𝐦 𝐝𝐞 𝐭𝐚𝐬̧𝛊𝐝𝛊𝐠̆𝛊𝐦 𝐨 𝐲𝐮̈𝐤 , 𝐫𝐮𝐡𝐮𝐦𝐚 𝐚𝐠̆𝛊𝐫 𝐠𝐞𝐥𝐢𝐲𝐨𝐫𝐝𝐮.𝒀𝒂 𝐛𝐞𝐧 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐚𝐧𝛊𝐦𝐥𝐚 𝐛𝐨𝐠̆𝐮𝐥𝐚𝐜𝐚𝐤𝐭𝛊𝐦 𝐲𝐚 𝐝𝐚 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐚𝐧𝛊𝐦𝐥𝐚 tekrar 𝐝𝐢𝐫𝐢𝐥𝐞𝐜𝐞𝐤𝐭𝐢𝐦. 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷 Teğmen Çiğdem Dilan aksoy Üsteğmen Ali Yiğit sönmez

Umay babası gibi asker olmak isteyen bir kızdır. hayatını askerliğe adamış bütün hayatı vatanı olan bir kızdır. Birçe ile beraber bu yola çıkan Umay`ı bir sürü şey beklemektedir. bu süreçte Umay çok zorlanmış ama asla pes etmemiştir. Atandıkları yerde börü timi ile resmen kardeş olmuşlardır. Onlar isimleri gibi kurt kadar sessiz, çita kadar hızlı ve bir ruh kadar görünmezlerdir. Umay` ın sadece hayatında bir kişi vardır ve bu kişi onun çocukluk arkadaşı Birçe`dir. Umay`ı ilk görev yeri olan Hakkari Çukurca`da beklenmedik şeyler bekliyor. Umay bu yola Birçe ile beraber çıktı bakalım birbirlerine söz verdikleri gibi beraber bitirebileceklermi? Keyifli okumalar...

Papatya ve Zeytin