“Bazı çocuklar hayata başlarken ellerinden tutulmaz... Bazı sesler içimizde yankılanır, yıllarca susmaz.” Gabriel dört yaşında bir ağacın gölgesinde dizlerine sarılarak sessizliğe sığındı. Yetimhanenin soğuk duvarlarında, annesinin sıcak sesinden geriye kalan tek şey, zihninde yankılanan bir boşluktu. Yıllar geçti. Sözler sustu, arkadaşlıklar soldu. Yalnızlık onun yoldaşı, karanlık ise tek gerçeği oldu. Ama sonra bir ses... önce bir dost, sonra bir kadın... sonra yeniden doğan bir anlam. Satırlar arasında gezinirken kendi varlığını yeniden inşa eden bir çocuğun, bir adamın ve bir hayatın hikâyesi bu. Varlığın Kıyısında, karanlıkla konuşan bir zihnin içsel yolculuğu; umutla, kayıpla ve kabullenmeyle örülmüş bir hayat anlatısı. Kadir Onur Mete

Siz: Merablar

Yıllar önce yaşanan aşkı bir daha yaşayabilirler mi?

babası şehit olunca annesi onu ve kardeşini laıp gitti ve onlar ayrılmak zorunda kaldı