Okulları nedeni bilinmeyen bir yangından dolayı büyük hasar aldığından, Asya ve yakın arkadaşı dönem ortasında olmalarına rağmen yeni bir okula geçerler. Her zaman yaptıkları şeyleri, klasik öğrencileri beklerken çok büyük yanılgıya uğrarlar. Her yerde çizgiler, sınırlar ve korku vardı. Kimliği belirsizler, bakışlarıyla kan donduran iblisler ve kana susamış aç yamyamlar... Hepsinin arasından bir çift göze onların kuralları ile meydan okuyana kadar belki de o koca okulda Asya ve İskender asla karşılaşamayacaktı. Halbuki Asya`nın tek yaptığı gözlerine bakmaktı, ama İskender`in anladığı günahı ateşler üzerinde dansa davet etmekti. Ateşin üzerinde onları dans ederken görmek tutku mudur? Yoksa acı çekmelerine izin vermek miydi?

Hayatı boyunca hiç sevilmeyen küçük bir kız çocuğu ya sevilmeye başlarsa.

"Herkesin Bir umudu vardır, Bir savaşı, Bir kaybedişi, Bir acısı, Bir yalnızlığı, Bir hüznü... Çünkü herkesin bir gideni vardır... İçinden bir türlü uğurlayamadığı..." Uğurlamaya çalışsa da izin vermeyen; Aşkı, Savaşı, Sızısı, Acısı İmkansızı.. İmkansız mıydı artık kalbime yağan hasret, fikrime yağan sen yağmurlarının seni bana geri getirmesi? Gerçi getirse de affedebilecek miydim? Bizi bir hiç uğruna harcayan Sen`i.. Sen atsan da kalbindeki yerimi; Hala kalbimde yerini sakladığım Sen`i.. Affedebilecek miydim?

"Herkesin Bir umudu vardır, Bir savaşı, Bir kaybedişi, Bir acısı, Bir yalnızlığı, Bir hüznü... Çünkü herkesin bir gideni vardır... İçinden bir türlü uğurlayamadığı..." Uğurlamaya çalışsa da izin vermeyen; Aşkı, Savaşı, Sızısı, Acısı İmkansızı.. İmkansız mıydı artık kalbime yağan hasret, fikrime yağan sen yağmurlarının seni bana geri getirmesi? Gerçi getirse de affedebilecek miydim? Bizi bir hiç uğruna harcayan Sen`i.. Sen atsan da kalbindeki yerimi; Hala kalbimde yerini sakladığım Sen`i.. Affedebilecek miydim?