Defterin kapağını kapatırken kendimi başka bir yerde buldum. Burası..benim odam değildi. Burası evin içi bile değildi.

Ölümün acısızı da acımasızı da vardı. Fakat senin bana verdiğin ölüm bende yanlızca geçmeyecek bir sızı bıraktı. Benden geriye yanlızca bir gül bıraktın. Sayfalarımın üzerinde sadece tozu kaldı. Bir gözyaşı döktürdün. Bütün masallarımın sonunda ki ışıklar sönüverdi. Bir damla hayatımda ki bütün renkleri kırmıza boyattı. Şimdi yeniden doğdum. Artık tıpkı senin gibi renksizim. Ödeştik. Çünkü benden koca bir zamanı aldın. Bir günün zamanı için...