Bir acı ne kadar yıkım olabilirdi. Bir yıkım hangi acıyı peş peşe. sürükleyebilirdi. Ne acılar sustu, nede yıkımlar durdu. Acı bir gözyaşı, genç kızın hayatından geçti. Peki ya şimdi ne olacaktı? Bu acıyı kim dindirecekti? Aşk mı dindirecekti, yoksa hayatın kendisi mi?

Gülbahar, Isparta`nın Gülbahar köyündeki genç kızıydı. Ninesi ile birlikte köy hayatı yaşıyordu. Hasat zamanları elma, gül toplamaya gider, kendi ayaklarının üzerinde dururdu. Ama bir gün denemek için ok atmaya başladığında, attığı ok yüzbaşı askerine çarptı. Kendi başında dert ettiğini sandığı askerde hayatının gerçek aşkını bulmayı ummamıştı. "Sen benim başıma gül bahçesinden, gül yaprağı olarak mı düştün bee gül kokulum?"

Güneş tam tepeden vururken,karşıdan ağlayarak gelen kadını görmekte zorlanıyordum. "Ali, benim oğlum Semra. Mesud`un sana geldiğimden haberi yok. " "Semra Ana, ben daha kararımı vermedim, habe-" Elini kaldırıp beni durdurdu, ağlayarak önümde dizlerinin üstüne oturdu ve konuşmaya başladı. "Seni bilirim, delikanlısın. Benim tek evladım var fakat sen Esma`mla evlenmez isen babası onu karşı köyde ki Zâhir`e verecek. Esma hayatta varmaz o herife, ya kendisi kıyacak canına ya babası alacak canını. Kurbanın olayım kızımla sen evlen, bilirim Esmanın sende gönlü vardır. " Esma daha 16 yaşında genç kızdır, uğradığı iftira sonucu yaşadığı köyde adı üstüne dedikodular çıkınca, Esmanın babası iki kişiye kızlarını almaları için haber gönderir. Birincisi karşı köyün muhtarı, 40 yaşlarının sonuna yaklaşan zahir. İkincisi ise ilk karısını öldürdüğü söylenilen, 25 yaşına yaklaşan Ali. Dikkat! Bu kitapta yaş farkı vardır. Amacım şiddete veya adam öldürmeye özendirmek değildir. TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR, GERÇEK KİŞİ VE OLAYLARLA ALAKASI YOKTUR.

Başıma ne mi geldi? Bir adama tutuldum, görür görmez. Sonra bir duydum ki o da bana tutulmuş. Evleneceğimizi duyurduk tüm köye. Düğünümüze kadar günlerce onu hayal ettim, aşkımı körükledim. Sonra düğün günümüzde bir adam çıkageldi kapıma, elinde atıyla. Onun olması gereken yerde, ardında bir kalabalıkla duruyordu bu adam. Gelinini almaya gelmişti belli ki, beni. Ben sevdiğim adama değil başka bir adama gelin oldum. İşin daha da kötü yanı sevdiğim adamın yaşadığı eve gelin gitmemdi. Bir insanın başına bundan daha kötü bir şey gelebilir miydi?