Kitap Tür Kategorileri

Güney kapıyı gri eşofmanı ve açık mavi oversize tişörtüyle açtı. Duştan yeni çıktığı için saçları dağınıktı ve boynunda havlusu vardı. Onu aylardır net bir şekilde görmediğimi fark ettirecek kadar değişmişti. Yüzü daha aydınlık, saçları daha siyah, gözleri daha yoğun kahverengi ve her nasılsa boyu falan da daha uzun görünüyordu. Karşı villamda oturmasına ve aile dostumuzun oğlu olmasına rağmen geçen yıl İzmir’e ilk adım attığım günden yaz tatiline kadar yalnızca birkaç kez doğru düzgün iletişim kurduğumuzu fark etmiştim. Yüzüne bile bakmamış mıydım gerçekten? O da benimkine bakmamıştı ki... Birbirimizle görüşme ihtiyacı hissetmemiştik ve sanırım evlerimizin yakın olduğunu bilmenin iyi gelmesinden başka bir ortak noktamız da yoktu.

Herkes hikayesini anlatmaya ‘bir varmış, bir yokmuş’ diyerek başlar. Ancak benim hikayem böyle başlamıyor. Benim hikayemin nasıl başladığını bende bilmiyorum. Çünkü benim hikayemin belli bir başı yok, sadece bir sonu var. Ve o son da benim için tek bir cümle yazılı. Her şeyimi anlatmaya yeten... “Bir kız vardı derler;karanlıktan korkardı, sonra da derler ki, bu kız şimdi karanlığa gömüldü...” Diye başladım hikayemi sizlere anlatmaya. Ama bu sözü değiştirerek son veriyorum hikayeme... “Bir kız vardı derler; yalnızlıktan korkardı, şimdi de derler ki, bu kız şimdi ebedi yalnızlığa gömüldü...” (Hikaye aslında Wattpad de yayınlanmıştır (ilk 6 bölümü) ama Wattpad kapatılınca buraya alınmıştır...)

Güney kolejinin öğrencisi olan Miray’ın kendisinden bir sınıf büyük olan platonik olduğu çocuk Kerem’e olan aşkı ve önüne çıkan engelleri nasıl aştığı yada aşamadığını okumaya ne dersin?( Bir süre sonra kendini Miray sanmaya başlayabilirsin :D )

Kahveye kahvenin her türlüsüne aşık bir kız karşısına kahvenin olduğu yerde bile durmayan birisi çıkarsa ne olur? Ahenk: Kahvelerimle alıp veremediğin ne senin? Öldürecekmiş gibi bakmayı keser misin? Deha: Alıp veremediğim bir şey yok ama anlamadığım bir şey var. Bu kahverengi içeceği nasıl içiyorsunuz? Ahenk: Ne?