Günahımın Bedeli Ben hamileydim. Karnımda sevdiğimi zannettiğim adamın bebeği vardı. Onun sevdiğini sanmıştım, bana inandığını, yanımda olacağını düşünmüştüm. Ama gerçek, midemdeki bulantıdan daha ağır, karnımdaki yükten daha eziyetliydi. O yoktu. Hiç olmamıştı. Sevdiğini söyleyen adam, en küçük sarsıntıda savrulup giden bir gölgeymiş meğer. Nikâhsız, düğünsüz hamile kalmıştım. Ne gelinliğim vardı, ne de parmağımda adımı taşıyan bir yüzük. Beyaz duvak takmamış, elime kına yakılmamış, evimin kapısından gelin olarak çıkmamıştım. Ama karnımda bir can taşıyordum. İçimde atan küçücük bir yürek, benimkinden daha güçlü çarpıyordu belki de. Ona umut vermeye cesaretim yoktu, çünkü ben kendim bile umutsuzdum. Annemin gözleri öfkeyle doluydu, hayal kırıklığı yüreğinde kanayan bir yara gibiydi. Bana baktığında sanki başka birini görüyormuş gibi bakıyordu. Kızını değil, bir günahı. Bir utancı. "Sen benim kızım değilsin." dedi. Kalbim yerinden sökülseydi belki bu kadar acıtmazdı. Sonra tokat geldi. Annemin eli sertti, ama sözlerinden daha acı değildi. Yanağımın yanmasını hissetmedim bile. Canımı acıtan, o tokadın içindeki nefret, içindeki reddedişti. Babam... O konuşmadı bile. Sadece sustu. Suskunluğu, en ağır sözlerden daha keskindi. Eğer yabancı biri olsaydım, belki öfkelenirdi. Belki bağırır, belki de lanetler okurdu. Ama susmayı seçti. Ve bazen bir insanın en büyük cezası, sessiz kalmasıydı. Ben orada, evimin kapısında, sığınacak hiçbir yeri kalmamış bir kadın olarak duruyordum. Beni sevdiğini sanan adam yoktu, ailem artık beni kabul etmiyordu. Karnımda masum bir bebek vardı ama benim ellerimde onu saracak bir sıcaklık yoktu. Yalnızdım. Günahımın bedelini ödemeye mahkûm bir kadın olarak, kapının önünde yapayalnız duruyordum.

Korkmuyorum. Küçükken görebileceğim en kötü kabusta bile soğuk kalpliydim ve hep öyle oldum korkmuyorum ne karanlıktan nede karanlık olabilecek herşeyden çünkü karanlığın ta kendisi benim, adım bir yıldızdan geliyor olabilir ama ben o yıldız gibi parlamıyordum ben karanlıktan ibaret biriydim...

Bir açıklama istediler. Bu yeterli mi..?