Oyunbozan
"Sana diyebileceğim tek şey küçükken olduğu gibi seninle kaçmak adına her zaman burada olacağım. O küçük çocukta sana olan sevgim saklı Menekşe ve bu asla sana ulaşamadı."
Elini kapı aralığından çektiğinde ayağa kalktığını duydum. Her ne kadar duygularım beni uyarsa da beni uzaktan izleyen o küçük kızı dinledim ve bakışlarımı ona çevirdim. Kimsenin duyamayacağı bir şekilde mırıldandı.
"Seni kaybetmek bu hayatta yaşadığım en büyük pişmanlıktı."
"O çocuk bana ulaşamamış olabilir ama ben o çocuğu duydum.."
Tüm Hakları Saklıdır
|
,,,,Son Kibrit'i Söndür Leylim.~
Bir çığlık koptu acı çeken mahkûmun dilinden, seslik kaplamıştı tüm hapishanenin içinden, korku sarmalasada tüm mahkumları derinden, özgürlük yaşanacatı, tüm bu çığlıkların eserinden.
Bir rüzgar sızdı, hapishanenin eski duvarlarının açık olan penceresinden, bir kış ayıydı, bahar gelecekti ardından ama ne fayda ederdi içerdeki mahkumlara, onlar dört duvar arasında sıkışıp kalmışlardı. Bazıları ölmeyi beklerken bazılarının hala umudu vardı. İçeri sızan rüzgar hapishane koridorlarına kadar sızmıştı, bugün kara gündü mahkumlar her şeyden habersiz monoton olan bir gün daha geçireceklerini düşünüyorlardı. Kaçan on bir mahkumun üzerinden on beş gün geçmişti, Kraliçe çıldırmış vaziyette soluğu hapihane kapısında almıştı dün gece, ellinde kralın verdiği mühür kağıddı vardı. Buna sebep olan her kimse ölmeye hazırlanmalıydı. Ama unutuğu bir şey daha vardı ki, bazen insan kendi sonunu kendi getirirdi.
|
0% |