Var olmayan adalet yazılmaya geliyor!

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

Nar Arapça`da ateş ma ise su demekti. 21 yaşında ki hafsa ve zeyd karakterimiz karakterlerinin zıttı elementler taşırken diğerleri böyle değildir. Yehas ve Kenan arasında ki savaşı bitirmek ve onlara yardım için bir gün görevlendirirler. Bu görevde kızlar ve erkekler bir çalışacağı için imam nikahiyle evlenmek zorundadırlar. Bu savaşta onları gizem, aksiyon acı gözyaşı ve umut beklemektedir. Savaşın galibi kim olucak...

Kanlıdere’nin taşkın suları yıllardır sırlarıyla birlikte akıyor. Dağların gölgesinde, Karadeniz’in sert rüzgârlarıyla savrulan iki köy: Gurcana ve Furcuna… Bir zamanlar Gurcana’lıların toprağı olan, bereketli ve stratejik arazi, tarihin acımasız bir tuzağı sonucu Furcuna köyünün eline geçmişti. Yüzyıllardır süren düşmanlık, nesiller boyunca kanla, gururla ve inatla taşındı. Köylerin başındaki adamlar, Kanlıdere kıyısındaki bu toprağı yeniden almak için kararlılık ve kurnazlık ile savaşmak zorundadır. Fırtınalar kadar taşkın, Karadeniz kadar hırçın bu mücadelede aşk, ihanet, cesaret ve gurur iç içe geçiyor. Her adımda geçmişin gölgesi ve sırları, günümüzün çatışmalarına hükmediyor. “FurTina Ardında”, sadece bir toprak mücadelesi değil; Mazinin yüküyle yaşayan insanlar, geleceği birlikte mi yoksa karşı karşıya mı inşa edecek? sorusunu soran bir hikaye.

Nora, bir gece barda içeceğini yudumlarken genç bir adam hayatına dahil olmaya çalışır. Bir yandan bu gizemli adamın bir tehdit mi yoksa yakınlaşma çabasında mı olduğunu anlamaya çalışırken, diğer yandan geçmişten gelen bilmediği sırlar ve belalar başına dert olur. Yıllar öncesinde kaçtığı karanlık, onu emici bir şekilde içine çeker. Nora`nın her şey için gücü vardır ama esaret karşısında çaresiz kalır. Nora`nın hikâyesi...

(Hiç bir şekilde kimseden çalıntı değildir isimde dahil kendi şahsıma dahildir) Nur öldü. Kafamda hâlâ onun çığlıkları çınlıyor. Altan korumaya çalışıyor, Turan anlamaya, Duman ise karıştırmaya geliyor. Gökyüzüne her bomba düştüğünde, ben biraz daha dağılıyorum. Birini kaybettim. Kendimi bulmam gerek. Ya da tamamen kaybolup.... Kaybolmamı sağlayan larla savaşacağım.

Bir bakış... Bir an... Ve o andan sonra verilen emir. "O kızı bulun." Yanlış olan bir şeyler vardı. Doğru olmayan ve can yakıcak olan şeyler. O gün bir kız sessizliğin içinden çekilip alındı. Ama hesaplanan, planlanan gerçekleşmedi. ▪️Tüm hakları tarafıma aittir.

İki farklı insan,iki kurban ve kader sandıkları bir kumpasın içinde geçmişleriyle yüzleşip peşine düşmektedirler.İki kurbanın hikayesi sizlerle.

doğum gününde yabancılar tarafından kaçırılarak başka Bir hayat yaşatılması için başka bir ülkeye kaçırılan Nefha Lerin Solkan onu bulması ve ülkeye geri getirmesi için görevlendirilen Asaf Nical Öztürk

Ön Söz Üsteğmen Kıvılcım`ın kaleminden: Hayat bana savaşmayı küçük yaşta öğretti. Kimi zaman elimde bir silah, kimi zaman yalnızca suskunluğumla yürüdüm ateşin içinden. Kayıplarımdan bir ev yaptım, acılarımdan bir zırh. Bir çocuğun elinden alınan masumiyeti, bir kadının sırtına yüklenen sorumluluğu taşıdım. Ve tam her şeyin bittiğini sandığım yerde, gökyüzünden inen bir adam çıktı karşıma. Ateş Uras. Adı gibi içimi yakan, ama kalbimi ilk kez sükûnetle dolduran bir isim. O bir pilottu, ben bir askerdim. Farklı yolların savaşçılarıydık ama aynı kaderin izini sürüyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim hislerimle, en tehlikeli görevlerin tam ortasında tanıdım onu. Bu kitap bir savaşın, bir ihaneti ortaya çıkarma mücadelesinin hikâyesi. Ama aynı zamanda, gökyüzüyle yeryüzü arasında sıkışmış iki yaralı ruhun birbirine dokunuşunun da hikâyesi… Bu bir intikam hikâyesi değil sadece. Bu, kirletilmiş bir masumiyetin, çalınmış bir çocukluğun ve devrilmeyen bir kadının hikâyesi. Bu, kimin gerçekten düşman olduğunu anlamak için canını ortaya koyman gereken bir dünyanın hikâyesi. Ve unutma: Ateşi yakmaya bir kıvılcım yeter. Ama o kıvılcımı söndüreceğini sananlar… Henüz kül olmamış bir yangını hiç görmemiştir. 🔥 Kapağı yaptığı için @the_older`e çok teşekkür ederim. Tüm haklara şahsıma aittir, kopyalayıp paylaşan olursa işlem yapacağım. Bilginize. @dadaaa

Ejderhalar… Çoğu masalda prensesin hapsedildiği karanlık kulenin gardiyanı, bazen de tenha mağaralarda biriktirdikleri ganimetleri saklayan kötü canavarlar. Masalın sonlarında cesur bir şövalye ortaya çıkar ve kötü ejderhayı öldürerek halkın kahramanı ilan edilir. Sizce bu kadar basit olabilir miydi her şey? Hayır, bunlar sadece çocuk masallarında olur. Burada değil. Ejderhalar evrenimizi şekillendiren canlılardır. Onlar kâinatın denge taşları, özgürlüğün daimî temsilcileridir. Uçsuz bucaksız gökyüzünde kanat çırparak yeryüzündeki bütün canlılara hükmederler. Peki, bir ejderhanın ölmesi diyarların karanlığa sürüklenmesine sebep olabilir miydi? Belki de olurdu… Bilinenin aksine her karanlık kötü değildir, aydınlığın da karanlığa ihtiyacı vardır. Tıpkı aydınlık ve karanlığın sürekli değişmesi gibi biz de değişiriz. Hiçbir zaman olduğumuz yerde kalmayız. Alisa`nın da hayatı değişti ve o bu kadar hızlı olacağını tahmin etmemişti. Ama oldu, bilmediği geçmişi yüzünden başka bir diyara sürgün edildi. Onu öldürmeye çalışan saplantılı bir katil ve kendisinin gizemli geçmişi peşini orada da bırakmadı. Yaşadıkları sadece başlangıçtı. Bugünü tehlikelerle doluydu, geleceği ise sorularla…

"Ben deli felan değilim. Hiçbir yere götüremezsiniz beni." "Ben Cumhuriyet Savcısı Lara rovdan hepinizi hapse tıktırıcam aşşağılık pislikler." Tüm öfkemle hınca hınç hakaret edip bağırmama rağmen sürükleyerek götürüyorlar naçiz vücudumu . Ama size gösteririm "ben Lara Rovdan gördüğüm bu muamelenin katını sizlere ödeticem" "özellikle de sen sarı bıyıklı çıyan gözlü pislik o bıyıklarını tek tek yolucam".

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Parla: Birşey söyleyeceğim... Parla:Cevap vermediğine göre bu söyle demek sanırım? Parla:Söyle desene lan! Parla:Sen söyle demeden söylemiyorum ulan inadım inat! 🍬 Yaşadığınız evin arka bahçesinde peçeteye sarılı bir hat bulsanız ne yapardınız? Polise götürmek? Görmemiş gibi yapmak? Ya da en mantıklısı yok etmek... Parla ve arkadaşları arka bahçede buldukları hatla biraz sınırları zorlayıp eğlenmek için hattı başka bir telefona takarlar fakat işler Parla için pekte beklenildiği gibi olmaz, eğlenmek istedikleri kişi Parla`nın dik kafalılığı yüzünden çoktan ona takmıştır bile... !!!! Kurgu tamamiyle şahsime ait olup çalınıp kopyalanması veya başka bir yerde yayınlanması dahilinde hukuki işleme başvuracağımı belirtmek isterim. Kapak fotoğrafı; Pin

Hayat bir satranç tahtasi gibi. Her bir detayı düşünmen gerekir. Seni yıldırmak isteyenler veya yoldan çıkarmak isteyenler olacaktir. Her oyuncu bir piyon. Bu oyuncular güç kazanmak için savaşıyor lakin bilmedikleri bir şey var. Şah her zaman kazanir. Yani sanirim. Belki de bu evrende kurallar farkli isliyordur.

Tek gecelik iliskiye girdiğiniz adam hocanız çıksaydı ne yapardınız? O gece birbirlerine yabancıydılar. Sabah olduğunda ise birbirlerinin cehennemi. Dora, Alaz’ı unuttuğunu sandı. Ta ki onu okulunda, yeni hocası olarak görene kadar. Küllerinden doğan bir bağ vardı aralarında; yasak, karmaşık ve geri dönüşsüz. Bir yanda geçmişin kanlı sırları, diğer yanda kalplerini esir alan bir çekim... Ve en sonunda, “Karma” herkesten intikamını alacaktı.

Karanlık sınırları zorlayan bir yüzbaşı, kimsesiz bir kızı denek olarak seçer. Bu deney, yalnızca insanlığın kaderini değiştirmeyecektir. Vera`ya, öğretmeni olarak yaklaşan Yüzbaşı Aspar, virüsü hiç düşünmeden, kızın bedenine enjekte eder. Ancak o gün, işler kontrolden çıkar. Kızın deneye tabi tutulduğu liseyi, karnivorakulus adı verilen zombiler istila eder. Şiddetle gelen kaos, okulun her köşesine siner. Yüzbaşı, merhametine yenik düşünce Vera`yı ve bir grup öğrenciyi bu korkunç kaderden kurtarır. Vera, bu felaketin içinde lider olarak yükselir. Virüsün ona verdiği güçlerle birlikte, hayatta kalmak için zekasını ve cesaretini kullanarak, okulu bir sığınağa çevirir. Ancak bu okul artık sıradan bir yer değil, geriye kalan insanlık için savaşan bir grup kahramanın yuvasıdır. Karanlığın içinde filizlenen aşklar ise, bu korkunç serüvenin en büyük destekçisidir. "TANRI, İNSANLARA KIZIL SAÇLAR VERİRKEN ONA UYGUN BİR DE RUH VERİR FAKAT KARŞILIĞINDA DUYGULARINI ALIR."

Gerçek ailem kurgusu,ama erkek versiyon… (B x b) vardır(!)

Gerçek ailem ve Asker kurgusudur. "Hazal Sevdiği adama çevirdi bakışlarını "Altay artık dayanamıyorum lütfen bir şey yap! Altay bir adım geriye gitti. Verdiği bütün sözleri yok saydı "Anneme saygısızlık etme ! Hazal saygısızlık etmemesine rağmen duyduğu hkaretlere daha fazla dayanamayıp karşılık verince yüzüne yapışan tokadın acısını ölünceye dek unutmayacaktı.

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Düzenlenecektir* Viraha 1: Unuttuklarımız Viraha 2: Vazgeçtiklerimiz 🖤 Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

#mahalle #çocuklukaşkı #yetişkiniçerik Çocukluktan gelen bir bir aşka sahip olan iki genç birlikte geçiremedikleri yılları hiç unutmadılar. Aydilge farklı yerlere savruldu zorluklarla karşılaştı. Yaman ise onu aramaktan asla vazgeçmedi. Ve zaferi yalnızca vazgeçmeyenler kazanırdı.

Sohuk birkış günüydü yetim hanenin camına vuran yamur damalaları sanki kızların kalbine vurmuş gibi okadar kormuş olsalarki hemen orda çalışan hademe esma ablaya seslenerek biz çok korkuyoruz annelerimiz ve babalarımız bu gün gelmedi diye ağlamaya başlamışlar yetim hane müdürü sinirlenmiş ve hemen ada ajda odama diye kızlara bağırmış ada ve ajda kardeş olduklarından dolayı hep bir birlerini savunurlarda fakat yetimhane müdürü evlin hanım ne ayile bilir ne kardeş zamanında aylesi onuda terk etiyi için ayle sevgisi hiçgörmeden büyüyen evlin hanım her şeye hemen sinirlenir katı kuraları olan biridir ajda ve adayı odasında azarlar - Yamurdan korkacak ne var hem herkesin ayilesi geldi sizinki gelmedi bunda benim suçum günahımne size öyle güzel cezalar düşündümki siz kimsinizde yetim hanenin huzurunu huzurunu bosuyosnuz büçür yaratıklar size ceza olarak bu gece uyku yok yamurun altında benim kuralarımı söyliceksiniz der Küçük kızlarda korkar ve tamam efendim derler o yamurda kuraları okurlar 1 ağlamak yok 2düzeni bozmak yok 3 elvin hanıma karşı çıkmak yok 4yemek tek öyün 5 elbise yırtılmayana kadar yenisi yok 6 kuraları ezberle 7 saçım hep bağlı olucak 8 renkli takı ruz vb olmicak 9 tırnakların yarım olucak 10 isyan yok Ve daha bürsürü kural bunlar sadece başı 138 kural hepsi okundu Hademe emine abla dayanamadı kızları içeri aldı okşadı sevdi üstlerini deyiştirdi batan yeye sardı kızlara ilaç verdi ajda çoktan hastalanmıştı bile küçük olduğundan dolayı giribi kapmıştı sert kuralı evlin hanım hemen emine odama demiş kamaralardan gördüm kuralarımın3.kuralım ne diye bağırmış emine elvin hanıma karşı çıkma sesli diye bağırmış evlin hanım - Ama evlin hanım onlar daha küçücük yapmayın günahtır ajda çok hasta ajda üzülmesin diye ada sesini çıkarmıyor ola bilir ama çok korkuyolar ve çok üzgünler Bu konuşmyı duyan evlin hanım sen kimsin bana ne yapacağımı söyliyorsun derhal sopayı al gel ban sana kızlara acıma merhamet yok demedimi derhal sopa diye bağırmış Emin sopayı korka korka vermiş pantolarını hafifçe sıyırtmış ve evlin hanım sanki kırmaya yeminliymiş gibibacaklarına vurmüş esma nın canıçok yanıyomuş amao kuzulara deyer diyerek sesini çıkarmadan ağlamış çok canı yanmış bacakları mosmor olana kadar bırakmamış ada da kapıdan onları izliyormuş her bir sopa sanki adaya deyiyormuş gibi canı yanıyormuş bu kadarıda yeter siz bizi öldürmekmi istiyorsunuz diye içeri girmiş emine abla yapma kızım etme sizi dışarı atar dedi ve adayı aldı çıktı ada -emine abla neden bunlara katlanıyorsun kaç kurtul istifa et Emine birsüre sesiz kalmış Emine içinden(sizin için minik meleyim sizi bu canavarla yalnız bırakmamak için) Hadi kızım yatağa bugün çok yorulduk zatenhadi uyku demiş ada -sanki gitsemde uyuya bilicemya hı tamam esma abla iyi uykular Hemen ogece kaçış pilanı yapmış çok sakin ve titiz kimse anlamadan ajdayı uyandırmış pilanı anlatmış ve ajdada çok şükür kurtuluyoruz demiş ikisi çok sevinmiş sarılmışlar ve ertesi günün akşamı aynen pilanı uygulamişlarönce herkesin uyumasını beklemişler Sonra elbiselerini toplayıp pilanı aynen şöyle … Ajda gidip güvenliye koşun tuvalete fare var demişve hemen koşmuşlar güvenlik sen git uyu biz bakarız demiş onlarda fırsat bu fırsat diyip hemen arka duvardan atlamışlrve kurtulmuşlar Kızlar artık ömür boyu kurtulduk larını sanarken eve gitmişler evbomboş ve komşulara sormuşlar komşular bişey söylememiş kızlarda tabi çok korkmuşneye uğradıklarını şaşırmışlar hemen amcalarının evine gitmişler amcaları çocuklarne yazıkki anne babanız öldü siz artık benim çocuklarımsınız amcasınında bir olu varmış ada yaşında yani 13yengeleri kızları çok seviyormuş amaamcaları için aynı şeyi söyliyemiyecemelvin hanımın tek bildiyi numara yengesininmiş evlin hanım yengeleri Suzan hanımı aramış vekızlar ortalıkta yok kamaralara yansıyan bir görüntü yok Suzan hanım bilginize -elvin hanım merak etmeyin bizdelerkorkacak bir durum yok -tamamdır Suzan hanım korkmuştum bir an güvendelese tamamdır Der ve telefonu kapatır amcalarıbülent bey demek siz kaçtınz ha der ve azarlar Suzan hanım kızma bey ailelerini merak etmişler der ve kızlar mutfağa götürür yemekerirolu emiride çağırır birlikte yiyin siz ben amcanızla konuşurum takmayın kafanıza der ve salona gider emir telefondan başını kaldırmıyordur kıxlar hiç konuşmamışlar emir bir an kafa sını kaldırmış ve ilk verdiyi tepki Üffffffff bune be bune güzelik!!!!!!! Ada sesini çıkarmaz emir masanın altından adayı dürter senin adın ne Uzun zamandır yetim hanede olduklarından birbirlerini tanımıyorları Ada sesiz kaldı bir süre konuşmadıemirde ajdaya fıstık ablanın adıne diye sorar ajdada sesini ıkarmaz emir ehbe dilinizimi yutunuz diye masaya vurun kızlarda korkar ajda ve ada derler emir nihayet güzelin adını öğrendik ada güzel isimiş bende emir tanıştığıma memnun oldum güzel ve eylenceli vakit geçiricez inanıyorumkız güzel kuzişim sana kuzen favoridiyicem baksana ne kadar güzel fav kuzen sen bana ne dersin Ada hemen emir derim dedi ve emirmi diyeteki verdi emir neyse sen ne dersin minakdiye sordu ajdaya oda emir abi diyince emir sinirlendi ve direk salona giti hiç konuşmadılar herkes birbirinin yüzüne bakıyordu ajda abla ben korkuyorum hadi gidelim der yengeleri Suzan hemen atlar olurmu öyle şey artık siz buradasınız der Bülent bey olurmu öyleşey bir haftatek buradasınız emir hemen atlar ne nasıl onları anne ve babası ölmedimi nerde kalıcaklarder Bülent beyde aylesi onları istememiş biz ne yapalım onları başıma belaaçmayın -baba onlaradeyilde kardeşine sorsaydın insan evladını nasıl bırakır diye sorsaydın Eda hemen iyide benim babam bizi bırakmak istemedi Bülent amca zorladı iki kızla bela başına almısın bana kalsa direk yetim haneye karımla hayatı yaşardımdedi bababda gaza geldi bizi bıraktı -ne nasıl niye niye baba niye bu kızların hayatını mahf etin babane hakın var buna -sen birsuz bu ezikleri çok sevdiysen senide yanlarına gönderelim -bey sen neler diyorsunada dorumu söylüyor sen ne pis bir adamısın -evet doğru çünkü çok güzel bir ailelerdi kıskandım -ooooo baba her kıskanan hayat mahf etseydi dünyada yaşam olmazdı Osırada kızlar gözleri dolu şekilde emir uyuya bilirmiyiz der Suzan hanım emirinodasına yatak sererve kızlar biz biz bilmiyoduk üzürdileriz kızlar hemen -ya akşam amcam bize karışırsa -yok kızım emir burada ben karşıdayım kapıyı kilitlicem siz merak etmeyin kızlar oh çeker ve uyur

GÜLÜN İNCİSİNİN YEŞİL KOMUTANI Hayatta bizi birbirimize bağlayan ama bizim bilmediğimiz gizli bağlar.Avukat Beren ve Yüzbaşı Barış birbirini gerçek anlamda tanımayan iki yabancı ve unutulmuş bir geçmişe sahipler. ⏳️ Unutma ki; ben, gülün incisi olarak yeşil komutana olan sevgim ve saygımdan hayata karşı böyle davranıyorum ama güllerin dikenide vardır. Eğer benim o yanımla tanışırsanız, acımasız ve diken sarmaşığı olan Avukat Beren Karulla tanışmış olursunuz.

Ben kimdim? Görevim neydi? Bu sefer hangi bedenin içindeydim? Bu soruları kendime her gözümü açtığımda soruyorum. Çünkü artık kendi dünyamda değilde bir oyun dünyasının içinde olduğuma inanmaya başlamıştım. Seviye atladıkça bir sonra ki seviye dahada zorlaşıyordu. Bu oyunda sıkışıp kalmıştım. İki seçeneğim vardı; Ya tüm seviyeleri tamamlayıp kendi dünyama dönecektim yada oyunun içinde öylece ölüp gidecektim.