Sevgi nedir merak ederdim, aşk olmak nasıl bir duygu merak ederdim. Nereden bilebilirdim ki yanı başımdaki adam hem hayatımın aşkı hemde bana bu hayatı zehir edecek...

Asker /Aşiret / Hemşire kurgusu Elfida bir sebep yüzünden Mardin`den hakkari`ye gelir . Hakkari ` de hemşirelik yapar ancak kaçtığı kişinin onun karşısına çıkacağını nerden bilebilirdi ki

Kabullenerek,vazgeçtiklerimiz bizi yeniden ayağa kaldıracak,güçlendiğimiz yaralardan öyle güzel çiçekler açacak ki,yeniden inşa ettiğiniz o ihtişamlı bahçeyi,hayatınızdan çıkardığınız insanlar size sunamayacaktı. Bu yüzden düzeni bozuk,solmuş,biçilmemiş bir bahçeyi,güzelleştirmenin tek yolu “Kurtulmak,yeniden inşa etmektir.” Sen de tam bu noktada işte bu döngüyü kırarak,bahçeni yeniden inşa ediyorsun. Emin ol öyle güzel olacak ki o bahçen,en azından eskisi kadar bakımsız ve yetersiz olmayacak. Sen başarmayı seçtin. Sen değerli olmayı seçtin. Sen önceliği seçtin. Sen mutluluğu seçtin. Sen huzuru seçtin. Sen kendini seçtin. Sen,sen olmayı seçtin. Sen,kendine olan saygını seçtin. Unutma çiçeğim, Sen düştüğün yerden güzelsin...

Bu bir peri masalı. Kitabı tersten okumalı.

Lavinya adını aldığı çiçeğin kaderini paylaştığını düşünmüştü hep. Erken bir ölümle ziyaretçilerini, toprağında açan çiçeklerle selamlayacağını. Ama kaderin ondan habersiz başka bir planı vardı. Taşıdığı ismi, hakkını vermek istercesine bastığı topraklara ölüm getirdi. Sessizce. ~ ~ ~ "Hep böyle asık mıdır suratın? Gülüşü bu kadar güzel olan bir kadının, bunu saklaması günah sayılmaz mı?" Sigarasını dudaklarının arasına sıkıştırmış olan adamı süzdüm bir süre. Sanki normal bir sohbet içindeymişiz gibi rahattı. Ben ise öfke ve çaresizlik içinde yuvarlanıyordum. "Ancak canını aldığım gün gülümserim sana." Sözlerimin üzerinde zerre etkisi olmazken yüzüme doğru eğildi hafifçe. "Lavinia. İstediğin kadar nefret et benden. Ama gerçeklerden kaçamayacaksın. "

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir an da olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

05**: Diyorum ki seni beğendim 05**: Bayağı bayağı beğendim 05**: Bir kahve içer miyiz? 05**: Hayır dersen gideceğim 05**: Ama hayır demeden önce bir süre düşünsen fena olmaz (: Hayal: Ben kahve sevmem. 05**: Oralet?

Gianluca Moretti, İtalya’nın en korkulan mafya liderlerinden biri. Gücü, serveti ve acımasızlığıyla ün salmış bu genç adam, her zaman istediğini almayı bilen biri. Ancak İstanbul’da kaybettiği bir ihale, onun için sadece iş dünyasındaki bir yenilgi değil, karanlık geçmişinin gölgesinde kalan bir gecenin başlangıcıdır. O gece, Gianluca sarhoş bir halde hiç hatırlamak istemeyeceği bir hata yapar. Melis ise, o karanlık gecenin yükünü taşımak zorunda kalan masum bir genç kadındır. İkilinin yolları, sırlar ve hesaplaşmalarla dolu bir gelecekte yeniden kesişecektir. Peki, hiçbir şey hatırlamayan bir adamla, o geceyi asla unutamayacak bir kadın arasında nasıl bir bağ kurulabilir? Gücün, intikamın ve vicdanın sınırlarında dolaşan bu hikaye, sizi karanlık bir dünyanın içine çekecek. Geçmişin gölgeleri, bir gün mutlaka aydınlığa çıkar. Ama o gün geldiğinde, herkes bu gerçekle yüzleşmeye hazır olacak mı?

"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀ ⠀ "Neyi?" Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. İlk defa yüzüne bu kadar dikkatli bakıyordum. Bu yüzdendir ki günlerdir beraber olmamıza rağmen sol yanağındaki küçük gamzeyi şimdi fark etmiştim. ⠀ "Seninle..." dedi ve sustu. Bu sefer yüzündeki gülümsemeyi daha da büyüterek devam etti. ⠀ ⠀ "Başka bir zamanda ve başka bir yerde tanışmış olsaydık..." diyerek bir adım daha attı. Ela gözleri gözlerime odaklıydı, anlamlı bakışları vardı. ⠀ "Ve sen o adamın kızı olmasaydın." diye ekledi ve ilk kez gözlerini benden kaçırdı. Aynı zamanda kaşlarını çattı. Ne zaman babamdan bahsetse yüz ifadesi sertleşiyordu. ⠀ ⠀ "Ne olurdu o zaman?" diye sordum merakla. Öfkeyle yanan ela gözleri beni bulduğunda bakışları yumuşadı ve iç çekerek cümlesini tamamladı. ⠀ "Muhtemelen sana aşık olurdum." Kapak tasarımı @hestianinkalemi`ne aittir.

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

Ölümü getirenlerin ve kaderi çevirenlerin olduğu bir krallıkta 19 yaşındaki Zedia, babasının ani ölümüyle sarsılır ve katili bulmak için bir yolculuğa çıkar. Bu yolculukta yardım istediği ilk kişiyse ne yazık ki babasının katilidir. Karşılaştığı her insanın kaderinde yazdığını ve yaşadığı her olayın yeni bir gizemi aydınlattığını fark eden Zedia, bir kaderin dönüm noktası olduğundansa habersizdir. Üstelik bu yolda kalbini ikiye bölecek aşkın evli bir kral ve babasının katili bir adam arasında olacağını asla tahmin etmemektir. “Kalbin iki farklı duyguyla bölünecekmiş ve hangisini yaşamayı seçtiğin hepimizin kaderini belirleyecekmiş.”

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Yakamoz nasıl oluşur bilir misiniz? Denizde yolunu kaybetmiş, yalnız kalmış ve ışık saçan canlıların bir araya gelmesiyle, onların birbirlerine dokunmasıyla oluşur. Bu da bizim bir araya gelme, birbirimizin hayatına dokunma hikâyemizdi. Bu, beş kişinin yakamoz oluşunun hikâyesiydi. Farklı yerlerde ışık saçan beş kişiydik. Bir araya geldik, birbirimizin hayatına dokunduk, ışığımız parladı, yakamoz olduk. Birimiz sönsek yakamoz kaybolurdu. Karanlıkta kalır, yolumuzu kaybederdik. Fakat biz ne söndük ne de kaybolduk. Biz, dünyanın en güzel yakamozu olduk.

İnce beli avuçlarımda kaybolurken, hafifçe boynuna doğru uzandım ve öptüm. Sıcak teni dudaklarıma değer değmez nabzı hızlandı, ellerimin içinde titremeye başladı. Benim de ondan farkım yoktu aslında. Onu gördüğüm ilk andan beri alev alev yanıyordum. Arzularım tüm bedeni ele geçirmiş, tüm benliğimi darma duman ediyordu. Karşısında güçlü görünmenin bu kadar zor olduğunu asla bilmeyecekti. Benim aksime o zayıflıklarını göstermekten çekinmiyordu. Bu da onu benden daha güçlü kılıyordu. O benim zaafım, ben onun zayıflığıydım. Gri bulutların arasında, toprağa karışmayı bekliyorduk sanki... Ya bizimle filizlenecekti bu hikaye ya da yağmur doluya, dolu fırtınaya, fırtına kasırgaya dönecek, önüne kattığı her şeyi yerle bir edecekti…

Ilk kitabımdır yanlışlarım olursa söylemekten çekinmeyin yarı texting kitabı Bir ateş gibi yakmıştı beni... bende onu yakacaktım ya bu savaşı kaybedecektik ya da kazanacaktık biz kazanmayı seçtik beraber yaşamayı aşık olmayı seçtik... Gelin hikayimizi birlikte yaşayalım her şeyi birlikte yapalım :)

Dedesi öldüğü için anneannesini yalnız bırakmak istemeyen İclal yazlığa gidip yaz tatili boyunca orada kalmak ister. Bir gün tanımadığı birinden gelen mesajın hayatını bu kadar güzelleştireceğini o da tahmin edemezdi.

Hava Kuvvetlerinde Olan Kadın Ve Kara Kuvvetlerinde Olan Adamın Hikayesi. ~ASKER KURGUSUDUR~ AÇ

Berdele kurban giden genç bir kızın başından geçen derin öyküsü. ~Bu evlilik bana hem cehennemi hemde cenneti yaşatmıştı.~ -"Ben buradayım Arslan, senin gözünün önündeyim beni yok sayamazsın!" - -"Ben seni sevmek istiyorum ama Arslan!"- -"Sen benim mecburiyetimsin Ayla, sana kalbimi açamıyorum, seni sevemiyorum, seninle mutlu olamıyorum." - (...) -"Ben Ayla`ya aşık mıyım yani?" -

Savcı & asker kurgusu

Bir yağmur buluşturdu kalplerimizi, bir yağmur ayırdı bedenlerimizi...

(Bu Kitap tamamen eğlence amaçlı yazılmıştır ve diğer mafya kitaplarına gore bu kitap daha çok komedi içerir yanii biraz farklı bir kurgu. Gerçek hayatla bir alakası yoktur. Bu Kitap hiç bir mesleği, dini, inancı kötülemek amaçlı yazılmamıştır.) Orduya ataması çıkan öğretmen Afra, kuzeni ile rastgele gittiği bir düğünde eğlenir, horon teper. Fakat bu eğlenme sırasında Özel olarak davet edilmiş bir Mafyanın dikkatini çekeceğini kim bilebilir? "Yıldız kayıyor. Hadi bir dilek tut Ordu güzeli..Ben seni diledim..seni diliyorum"

Hayatı müziklerden, kitaplardan ve derslerinden oluşan Mine, bir gün kütüphanenin duvarında tesadüfen gördüğü bir ilanla hayatının değişeceğinden habersizdi..

Güneş doğmadan önce, kefene sarılmış, "Karanlık... Ölü kelebekler... İs kokan ruhlar" Mezar taşı gibi soğuk bedenim titrerken iki kelime çıktı dudaklarımın arasından: "Hisset ellerimi." Zihnimi çepeçevreleyen kelimler, "Benim hissedemediğim ellerimi" diye bas bas bağırırken, Dokundu ellerime.

Kasabada sakin bir hayat yaşayan Liana`nın ; Prens`in düğünü için hizmetçi olarak Saray`a getirilmesi sonucunda bihaber olduğu geçmişinin lanetlerini ve ailesini öğrenerek babasının sarayında Prenses ünvanıyla intikam için aşkını da dahil herşeyi karşısına almasını ve sürüklendiği entrikaları, çatışmaları, bitmek bilmeyen gizemleri Liana`nın gözünden okuyun..

Başarılı manken Zambak SANCAKLI çıktığı bir defilede hayatının mahvolacağını nereden bilebilirdi ki? Bütün spot ışıkları patlayacaktı! Çünkü yer altı mafyası Kutup Akın SARCA defiledeydi!