İstanbul`un sosyete ailesinden `Asilzade` ailesinin son zamanlarda günleri zor geçmekteydi. Ailenin son veliahtı Eliz Asilzade, şartları şımarıklıkları yüzünden zorluyor, babasının üzerine çok gidiyordu. Annesini hiçbir zaman dinlemeyen Eliz, o gün dinlemişti. Ve suçu başkasına atmayı başardığında hayatında ilk defa sır saklamayı öğrenmişti. "Bozulduğu zaman insandan daha korkunç yaratık yoktu."

"Menemeni çok seviyormuş, duydum."  Gökçe abla tekrar gülmeye başlamıştı. Yumurtaları çırparken artık yüzüm asılmaya başlıyordu. Alt tarafı menemen yapıyordum. Ne vardı ki bunda. "Sevmek ne kelime bayılır o menemene. En son annaneme menemeni güzel yapan kız bulursan evleneceğim demişti. O günden beri her tanıştığı kıza menemen yaptırıyor Ülkü Sultan." Elimde yumurta kasesi ile donup kalmıştım. "Ne?"