"her kalp atışının bir hikayesi vardır" Chaewon her sabah yaptığı gibi , o sabah da okula gitmek için hazırlandığında, kaderinin on üç diğer insanla birleşeceğini henüz bilmiyordu. O sabah metroya bindi ve son durağa kadar seyehat etti fakat son duraktan çıkamadı. Onunla beraber diğer on üç kişide metro istasyonunda mahsur kaldı ve o an ortak hikayelerinin ilk kalp atışı kulakları sağır etmeye başladı. Enkaz altında mücadele etmeleri gereken Şeyler vardı. Açlık, susuzluk, özlem,keder, hüzün,ölüm... Kalpleri korkuyla çarparken ansızın aralarından biri öldü ve diğerleride ilginç sebeplerle onu bir bir takip etti tüm bu ölümler kalplerinde ve beyinlerinde deri izler bırakırken yapabildikleri tekşey enkaz altından kurtarılmayı beklemek oldu

Huh Jaein, yanlış kaptana yazmıştı. Küfür, argo içerir.

"Hadi,git! Git ve yüzleş artık. Kız her şeyi anladı!" Bangchan`ın sesini duymuştu duymasına ama daha bir adım bile atamadan yine durdu. Çünkü Ha Ra son sürat kendilerine doğru geliyordu. "Omo! Geliyor! Ben kaçıyorum,bak başının çaresine!"diyen Bangchan âdeta koşarcasına adım atarak uzaklaşmaya başladı. "Dur-"deyip devamını getiremeyen Lee Know, Bangchan`ın da kaçmasıyla olduğu yerde `mıh` gibi çakılıp kalmıştı. Saçlarını arkasına savuran rüzgârın verdiği ayrı bir çekicilik ile birlikte Ha Ra, Lee Know`un önüne gelerek 1 adımlık mesafesinde durdu. Lee Know gözlerini onun gözlerine dikmiş hiçbir tepki vermiyor, sadece izliyordu. Genç kız konuşmak için ağzını açtı ama açtığı gibi hızla geri kapattı. Sonra gözlerini sıkıca yumdu ve sinirlerine hâkim olmak istercesine birkaç saniye boyunca kapalı tutup geri açtı. Daha sonra arkasına, çardak tarafında Soobin`i döven ve hâlâ bu tarafa bakan yabancıya bakıp önündeki adama geri döndü. Bakışları yine onun gözlerini bulduğunda: "Kimsin sen?"diye hiç beklenmedik bir sakinlikle sordu. Lee Know da buna bayağı bir şaşırmıştı açıkçası. Hırçın güzelinin burada İsrafil`in görevini devr alıp sûra üflemesini ve kıyameti koparmasını bekliyordu ama yine de bu sakinliğe karşın cevap veremedi. Sonra birden dengesiz bir şekilde tebessüm etmeye başladı. Bu âlemi gücü ile 9.0 büyüklüğünde sallamaya gücü yeten Lee Minho bir kızın karşısında çivilenip kalmış, konuşmayı bırak neredeyse kekeleyecekti. Genç adamın dudağı yukarı doğru kıvrılmış onu aslında daha da çekici göstermekteydi. "Gülme be adam! Cevap ver bana! Kimsin sen?! Arkadaşımdan ne istedin? O adamı neden üzerimize saldın?!" diye bağırdı bir anda çardaktaki Felix`i göstererek. Lee Know hâlâ gülüyordu. Sinirleri daha da gerilen Ha Ra, bir kere daha gözlerini sıkıca yumdu ve içinden saymaya başladı. Ona kadar büyük bir sabırla saymayı başardığında gözlerini yeniden açtı ve hâlâ sırıtan adamın yüzüne baktı. "Sana- kimsin- dedim?" Her bir kelimeyi tek tek, üzerine bastıran bastıra söylerken aynı zamanda işaret parmağı ile Lee Know`un göğsüne vuruyordu. Bu hareket ile Lee Know`un biçimli kaşları çatılsa da sevdiği kızın bu hâllerini izlemek ona gerçekten büyük bir zevk veriyordu. Ama bu sefer susmadı. Hırçın güzelini daha fazla hırçınlaştırmamalıydı. Tamamen gerçekleri söyleyecekti. E canım az da mafyalık gururu ile hareket etsindi değil mi? "Sana yıllar öncesinden kafayı takmış, attığın her adımı takip eden manyak biriyim." 🗡 "Hangi devirde yaşıyorsun sen dangalak! Ben sana ait falan değilim! Ben-kimseye-ait-değilim! Olmaya da meraklı değilim!" diye bağırdıktan sonra yine devam etmek için ağzını açtı. "Defol buradan,defol! Yoksa avazım çıktığı kadar bağırır ve tüm siteyi ayağa kaldırırım!" İşte Lee Know`un ondan beklediği hareket tam olarak buydu! Kendisinin bile söylerken tiksindiği laflara karşılık hırçın güzelinin asla suskun kalmayacağını çok iyi biliyordu. "Ahhh,"diyerek derin bir nefes verdi Lee Know. Yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirdi. "Biraz klişe mafya havasına gireyim dedim ama ben de beğenmedim bunu. İnsan bir mal değildir. Dolayısıyla, elbette kimse kimseye ait değildir. Benim seni sevdiğim doğru ama sen istemediğin müddetçe ne sana yaklaşır ne de zarar veririm. Takıntılı bir pislik değilim. Karşılıklı olsa daha güzel olurdu ancak senden karşılık beklemiyorum. Beklesem bile bu asla zoraki olmaz. Başkasını seversen eğer ve onun da seni sevdiğini anlarsam bir daha karşına çıkmam. Merak etme." Lee Know, teslim oluyormuşcasına iki elini havaya kaldırdı ve sırıtarak geri geri adım atmaya başladı. "Bu yüzden teslim oluyorum, Ha Ra hanım." İsmini bile biliyordu bu yakışıklı serseri. Neyse ki gidiyordu. Ha Ra, sırtının değdiği ağaca yaslanırken o dengesiz adamın bir daha gelmemesini umdu. Ardından sırıta sırıta aracına binişini izledi.

İnsanların bize bıraktığı bazı yaralar vardır. Bu yaraları kapatmak için çok uğraşırız, kendimizi tüketiriz, yoruluruz bir şekilde aşarız. Aştığımızı sanarız ama bir gün tekrar kabul tutan o yaralar açılırsa ne yapacağımızı bilemeyiz. Bir hikaye başlar ve başlayan tüm hikâyeler biter tüm hikâyelerin bir sonu vardır. İyi mi yoksa kötü mü son bulacak bunu biz karar veririz ya da kader. 29 Ekim// ? Haziran Kitap Wattpad`de mevcut tam halini oradan okuyabilirsiniz

Taehyun uyuyan güzel masalını küçüklüğünden beri çok seviyordu. Uyumayı ve yıldızları da çok severdi. En çok uyumayı sevdiği yer eşinin kollarıydı. Yeonjun ise eşini izlemeyi çok severdi. Eşi istediği için sürekli uyuyan güzel masalını anlatırdı. Yeonjun eşi çok sevdiği için ona `uyuyan güzelim` diye seslenirdi. Akşamları hava güzel ve yıldızlar varsa birlikte bahçeye çıkıp oradaki salıncağa oturup yıldızları izlerlerdi. Bol saçmalanmış bir kitaptır. Cringe olmuşsa da sorry. İyi okumalar. Three shot

Kadın idol olmak?