Hava çok soğuktu ama abimin elleri daha soğuktu. Durmadan ağlıyordum. Gözlerimin önünde çekmişlerdi tetiği. Tek bir kurşun abimin kafasının içinden geçmişti. Tek bir kurşun benden abimi almıştı. Canım yanıyordu. Beş yaşında bir kız çocuğu için bu çok fazlaydı. O kurşun benden çocukluğumu çalmıştı. Ayaklarımda derman kalmamıştı. Yorulmuştum. Yaşadıklarımın ağırlığı altında ezilmiştim. Bir köşede saklanıp abimin ölümünü izlemiştim. O kurşun abimi delip geçerken ben sadece izlemiştim. Korkmuştum, hem de çok korkmuştum ama yerimden kıpırdayamamıştım. Sadece onun ölümünü izlemiştim. Bu acıtıyordu canımı, çok acıtıyordu. Beni bulmamaları gerekiyordu, kaçmam gerekiyordu. Sokaklara saklanmıştık yine bulmuşlardı. Sokaklar bile güvenli değilse neresi güvenliğiydi ki bizim için? Annem ile babamı bir suikast sırasında kaybettikten sonra abimle sokaklara sığınmıştık. Ama şimdi yalnızdım nereye gideceğimi bilmiyordum. Göz yaşlarımı sildim ağlamak abimi geri getirmeyecekti. Yemin etmiştim bunun intikamını alacaktım. Aklım sorularla doluydu. Bunun intikamını alacaktım nasıl İntikam alacağımın bir önemi yoktu sadece İntikam alacaktım. Yağmur yağmaya başlamıştı, şimşekler çakıyordu ve ben daha çok korkuyordum.
