Sırtım duvarla buluştuğunda çektiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı. O ise tuttuğu kolumu bırakmayarak bir elini de duvara yasladı ve beni duvar ile arasına sıkıştırdı. Daha çok yaklaştı. "Ne yaptığını sanıyorsun?" Başımı boyunun uzunluğundan dolayı hafif yukarı kaldırarak gözlerine baktım. Hâlâ gülümsüyordu. Derin bir nefes alıp verdi.Daha sonra biraz daha eğilerek yaklaştı ve kalbim gümbür gümbür atmaya başlamışken kulağıma tek bir kelime fısıldadı. "Bekliyordum." Ürperdim.Resmen tüm vücuduma bir ürperti geldi.Onu benden uzaklaştırmaya çalıştım.Ancak kuvvetliydi ve bu göründüğü kadar kolay değildi. "Hâlâ direniyorsun.Biliyor musun Yeon Soo?Gerçekten seni bekliyordum.Keşke diyordum... Keşke Yeon Soo gibi cesur,korkusuz,asî ve tabii güzel birisi karşıma çıkıp bana diklense de hedefim olsa. Onunla oynasam. Biliyordum böyle olacağını. Senin dayanamayacağını ve kendini bana yem edeceğini. Şu an ne kadar mutluyum bilemezsin." Nefretle baktım gözlerine. "Asla senin oyuncağın olmayacağım!Boş yere ümitlenme." Bir kere daha kolumu tuttuğu elini bana doğru bastırdı ve sırtımı soğuk duvara sabitledi. "Göreceğiz Yeon Soo. Ancak elime düştün ve kolay kolay kurtulamayacaksın.Tıpkı şu an olduğu gibi." "Uzak dur benden!" "Artık bunun imkânı yok." Sabrımı taşırmayı başardı. Boşta kalan elimle kuvvetli bir şekilde kolumu tuttuğu elini tuttum ve sertçe kaldırdım.Ardından onu duvara yapıştıran taraf bu sefer ben oldum. O da bu hareketi beklemiyordu ve tıpkı az önce bende olduğu gibi hazırlıksız yakalandı.Rolleri değiştik.Az önce benim olduğum yerde Hyunjin,Hyunjin`in olduğu yerde de ben vardım. Çekik gözleri irileşti.Daha bir şaşkın bakıyordu şimdi.Bunu yapabileceğimi tahmin etmiyordu sanırım. "Ama kurtuldum Hyunjin.Tıpkı şu an olduğu gibi.Uzak dur benden..." ...

Türkiye`de bir ilk olan Karavezir Okulu yetenekli öğrencileri toplayıp geleceğe hazırlayan bir okuldur. Okulun sahibi olan ve aynı zamanda okulda okuyan Alev Ateş Karavezir bu okulu kurarak babasından sonra yöneteceği şirketler için öğrenci yetiştirmektedir. Okul aynı zamanda iyi insanlara kibir`den ve ego`dan uzak insanlara da önem göstermektedir. Lakin her okulda olduğu gibi bu okulda da zorbalık gibi olaylar olduğu için Alev ve arkadaş grubu buna bir çare bulur. KARA KART oyunu. Bu oyun çok tehlikeli bir oyundur ama gerekli olduğu için yapılmasında zorunludur. Kara kart çekildiği kişi kartı çeken kişi ile Kemik Kıran kafes dövüşün`e girmek zorundadır.Kart çekilen kişi kafes dövüşünü kazanırsa okulda kalmaya devam edebilir. Bu kitapta annesinin terk ettiği babasının veliahtı olan Alev Ateş Karavezir`i, arkadaşlarını ve kuzenlerini okuyacaksınız.

. "Bana itaat edeceksin! Babam parmağındaki yüzüğü taktırmak için babana milyonlar döktü." Gözlerimi kapatıp yaşları geri göndermeye çalıştım. "Bunların hiçbirini ben istemedim. Sana asla itaat etmeyeceğim." "Sen benim tutsağımsın Elmas Arıcı. Bu gördüğün şatafatlı ev, bu dünya, çevrendeki insanlar ve daha nicesi senin kafesin. Ve ben sana bu kafesi bile dar edeceğim."

Bana okulda 1 saatin 60 dakika olduğunu öğrettiler. 1 dakikanın da 60 saniye olduğunu. Ama sensiz bir dakikanın sonsuza dek sürdüğünü öğretmediler. Kitap şöyle sonlandı; Tam pes etmek üzere olduğum bir gecede kafamın içinde verdiğim savaşı zorda olsa kazandı. O gecenin sabahına ben çıktım ama içimdeki kimseyi sağ bırakmadım... İYİ OKUMALAR DİLERİİİZ... Kitabı seveceğinize %99,99999 eminim. 1 bölüm okuyup kaçmayın ha 😁