3.BÖLÜM

Bazen bazı anlar gelir söylenecek veya yapılacak şey bulamasın Aziz ağa içinde öyle bir andı şuan ne diye bilirdi kıza abin değil kocan olucam diye. İnsan oğlu yanlış yoldan bile bile gider sonunda ise dipsiz uçurumu görünce kader der.

Kalem yazılır iki yol verilir yanlış bulunca kader ,doğruyu bulunca bilgelik diye adlandırılır oysaki İkiside değildir evren değişmesse bile insanlar değişebilir .

Aziz ağa gerilen vücudunu yavaşca çekti kıza gerginliğini yansıtmamak için yüzüne sahte bir tebessüm yerleştirdi .

"hadi bücür toparlanda eve götüreyim seni"

Ayşe hevesle ayağa kalktı ama daha Kendini tam toparlayamadığı için dengesini kaybetti bir an için ama neyse genç adam bunun farkına vardığı gibi hemen atılıp kolundan tuttu.

"iyimisin bücür toparlan dediysekte birden kalk demedik"

Kaşlarını çakıp azarladı küçük kızı .Ona kızan adama dudağını

büzüp bulutlu gözlerle baktı Ayşe

'"ama abi ne yapayım özledim evimi"

Aslında özlediği ev değil eve gidince yaşayacaklarının korkusuydu ne kadar geç gitse bir o kadar anası olacak kadın ona kızacaktı ve eziyet edecekti .

Genç adam kaşlarını alayla yukarı kalktı kız için hüzünlü ama onun için tatlı yüze baktı .

"tamam üzülme hemşireye söyleyeceğim giyinmende yardımcı olsun"

Diyip odadan çıktı ardında hemen hemşireyi yolladı ...

Aziz ağa Ne zamandır çıkmalarını bekliyordu ama bir türlü çıkmak bilmiyordular tam arkasını dönük kapıyı açacaktı ki ondan önce kapı açıldı ilk hemşire sonra Ayşe çıktı ama hemşirenin ona tuhaf bakışlarını görünce .

Genç adamda merakla kızı süzdü başından başlayıp ayaklarına kadar baktı ama sonra bakışlarını tekrar yukarı çıkaracaken birden fark ettiği şeyle gözlerini tekrar ayaklarına çevirdi.

"bu ne bücür"

Elleriyle ayaklarını gösterip hayretler içerisinde sordu çünkü kız giydiği ayakkabıların üstünü poşet sarıp bağlamıştı şimdi hemşirenin ona neden tuhaf baktığını anladı.

kız suçlu gibi ellerini arkaya saklayıp kızaran yanaklarıyla başını eğip

"şey abi ben kirlenmesin diye şey ettiydim de"

Adam onun bu mahsul haline bakıp başını arkaya atıp hastane koridorlarını inletecek bir kahkaha attı o an kendi aralarında sohbet eden hemşireler işlerini bırakmış adamı seyre dalmışlardı.

"abi bak senin rezil oldum"

Gözünden bir yaş süzüldü ama gözünden değil sanki Genç adamın damarından kan aktı .

Genç adam bir anda afalladı ve etrafına baktı gerçektende herkes onlara bakıyordu pür dikkat bu sefer Gülen suratı gerildi

"ne bakıyorsunuz filmi oynuyor dönün önünüze lann "

Diye gürlendi yanındaki iki kız yerine sindi korkudan sonra hemşireye dönüp .

"hemşire hanım seninde başka hastan yok muydu hani söylenip duruyordunya " .

Hemşire ona laf sokan adama bozulmuş ifadeyle bakıp arkasına bakmadan ayrıldı oradan. Aziz ağa eğilip kızın ayağına bağladığı poşetleri açmaya başladı .

"üzülme bücür ben yanındayken kimseye rezil olamasın hem bu ayakkabılar senin ister kirletirsin ister atsın hadi kaldır ayağını"

Ayağının bileğini kaldırıp çıkardığı poşetleri yandaki çöp poşetine attı kızın yanına gelip kolundan tutup çıkardı hastaneden.

"oldum işte herkes garip garip baktı bana"

Aziz elini kızın yanağına koyup gözünden süzülen yaşı sildi .

"onlar sana değil bana baktı hem çok komik güldüm diye "

Ayşe adamın dediğiyle gözlerindeki bulutları dağıtıp bilmişlikle cevap verdi .

"hayır onlar bilmiyor sen çok güzel gülüyorsun abi onları boşver"

Aziz kıza yaklaşıp 

"essah"

doğu şilvesiyle konuşması kızın komiğine gitti ve karnını tutup gülmeye başladı "a.abi sen bir daha öyle konuşma çok komik oluyor"adam sonunda istediğine kavuşmuş kızı güldüre bilmişti arabaya doğru yürüdüklerinde"sen böyle gülde ben herşeyi yaparım"fısıltı halinde çıkmıştı dudaklarından kız zor gülmesini durdurup"ne dedin abi duymadım" Aziz arabasının kapısını açıp"boşver demedim birşey hadi bin bücür"beraber yolla koyuldular.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

AZİZ AĞA'DAN

Arabaya binmeden biraz olsun gülümsete bilmiştim ama köyüne yoluna saptığımız gibi yüzündeki gülümsemenin anbean silindiğine tanık oldum .

" Eee bücür tarif et bakalım evinin adresini"

ilk yola sonra bana baktı .

"tamam abi "

O yollu tarif ederken hareketlerini gözlemledim bir tuhaftı Fatma hanım bahsetmişti ama sanki daha fazlası varmış gibi hissediyordum korkuyordu eve gitmek için can atan kızdan eser kalmamıştı evin sokağına saptığımda dönüp bir bir kez daha ona baktığımda tırnaklarını kemiriyordu.

"pişt bücür niye sessizleştin "

Ayşe Aziz ağaya bakıp

"hiç sadece evimi özledim abi ondan "

Aziz kızın bu dediğine inanmamıştı lakin inanmış gibi yapacaktı.

Aziz ağadan

Arabayı bücürün evinin önünde durdurup bağajdan ona aldığım eşyaları çıkarıp kapıya doğru yürüdüm ama bücür yerine mıhlanmış gibi yerinde duruyordu.

Sanki eve girmeye korkuyor gibiydi gerçi benimde içime sinmiyordu onu bu rutubetli eve getirmek ama mecburdum kızı eve bırakır bırakmaz kahya ile konuşup eve erzak gönderip tamir ettirecektim.

Elini yumruk yapıp kapıyı çaldı bir iki vuruştan sonra içeridenki kadın söylene söylene kapıyı açtı.

"patlama geldik "

Kapıyı açan belli ki kızın annesiydi ilk bana sonra arkamdaki kızına baktı kızına bakar gibi değilde düşmanına bakar gibi bir an için tuhafıma kaçsada.

kadının lafıyla dikkatim dağıldı.

"buyur beyim geç sanada zahmet verdik gerek yoktu hastaneye biz bakardık değilmi canım kızım"

Sanki imalı bir soru sorar gibi bücüre baktı.

"ne demek evde kız perişan haldeydi o halde tarlaya gelmiş birde niye izin veriyorsunuz"

Kadın hemen kendini savunmaya geçmişti.

"Yok beyim izinsiz gelmiş yoksa kıyarmıyım kızıma"

Tam cevap verecekken arkadaki bücür bir an yanıma yaklaşıp kolumu sıktı ona baktığımda benim gitmemi istemiyor gibiydi.

Kolumdaki saattime baktığımda öğleni çoktan geçiyordu iki gündür çok boşlamıştım işleri toparlaması çok zor oluyordu ama kızı bakınca içime gitmekte sinmiyordu.

"tamam on dakika oturayım"

içeri geçtiğimizde her yer leş gibiydi bu kadın hiç mi evi temizlemezdi üstündeki eşyaları yere atıp bana yer açtı bücür elime uzanıp .

"abi ben onları alayım "

dedi onun cümlesiyle kızın annesi araya girip.

"kız sus ne abisi hem nerden abin oluyor ".

Demek ki anam çoktan onlara haber vermişti ah ana bir sabredemedin demi .

"sorun yok kızı rahat bırakın nasıl isterse öyle hitap etsin değilmi?"

Yaptığım imalı anlamış gibi susup yerdeki mindere oturdu .

"hadi kızım Aziz ağaya bir çay yap"

ne demek çay yap 

"kız yeni hastaneden çıktı kıza iş mi yaptıracaksın kadın".

kadın korkup hemen inkara girişti.

"yok beyim suyu koysun ben yaparım hemen"

ayağa kalkıp kızının yanına gitti.

"değilmi kızım yoksa elini sıcak sudan soğuk suya koymasına izin vermiyorum bütün yük omuzumlarda."

Ayşe hayretler edercesine annesine baktı.

"cevap versene kızım"

Arkasından kızının etini ellerinin arasına sıkıştırıp sıktı Ayşe sesini çıkarmaya korkuyordu acısını belli etmemeye çalışıp.

"e.evet öyle" 

Aziz kıza şüpheyle baktı aklına gelen şeyle hemen ayaklanıp.

" gerek yok benim gitmem gerek artık işler beni bekler"

kadın kızın kolunu tutup yanına çekiştirdi.

"kızım ben sana demiyor muyum abi deme diye hem tutma ağamı işi vardır."

Kabullenişle başını eğdi kız Aziz ağa kıza bakıp .

"ben sonra tekrar uğrarım dikkat et kendine tarlaya filanda gelme tamam mı!".

başını salladı kız kapıdan çıkmadan önce bir miktar para çıkarıp kadına uzattı.

"bu parayı alın bir iki yiyecek birşey alın düzgünce beslenmeli ilaçlarıda yanında saatinde verin"

kadın kızın ne ilaçları ne yemesi umrundaydı onun şuan odak noktası Aziz ağayı yollayıp kızının hesabını dürümekti

"gerek yok beyim nasılsa yakında akraba olacağız demi"

kadının imasıyla az bile utandı ama kadının umrunda değildi .

"neyse Ayşe'ye iyi bakın ben gene geleceğim"

diyip arkasına döndü ve arabasına doğru gitti arabaya bindiğinde aklında hep küçük kızın bakışları ve yardım ister gibi hali geliyordu.

Aklına aklına gelen

şeyle arabayı çalıştırıp bir üst sokağa sürdü orda arabayı park edip tekrar bücürün evlerine doğru geldi evin arka tarafından dolanıp eve doğru geldi ama duyduğu sesle yerinden mıhlandı.