"Üvey annesinin ona sürtük dediğini duydum. Kim bilir kimin altına yattı ve siz bunu düşünmeden onu evimize alıyorsunuz!"
Yutkunmaya çalıştım.
Karan soğuk ve sinirli gözlerle bana baktı.
"Bu ailede sürtük bir kıza yer yok!"
Yüzümde acı bir tebessüm oluştu.
İşte ben buydum. Acılarımı bir tebessümün ardına saklayan, acıdan ölsem bile gülen, her zaman gülümseyerek kendi benliğini gizleyen bir kızdım. Ben böyle öğrendim. Acını gösterirsen oradan vururlar. Hep böyle düşündüm.
Bu yüzden acılarımı bir tebessümün ardına saklıyorum.
İnsanın acıları, güçsüzlükleridir. Bir insan acılarını birisine anlatıyorsa, güçsüz yanı ortaya çıkmış demektir.
Ben asla güçsüz yanımı ortaya çıkarmayacağım.
O günden sonra bir daha olmaz!
"Bu kitap tüm acılarını bir tebessüme saklayanlara gelsin."
