Çingene karası bir uyku düşlerdim

Ödünç verdiğiniz uçurumdan da atladım

Kaç kere savruldum ten atlasında

Çıngırağını beklemeden yatay korkularımın

Özünde iyi bir insandım

Kavruk yüzüme bakıp liman

Oturmuş renkli bir gemi

Gece olmadan henüz

Sarkacımla panayıra dönmüşüm

Uzun uzadıya tekrar ediyorum

Noktasız, barışıksız ve kırıksız yaşadım

Çok sesli bir aldatmacaydım

Kendimi duyamadım