"Kalemimden dökülen kelimelerle dünyamı inşa ederken, senin kurallarını yıkarım. Ve işte burada, yazdığım her satırda, kaçınılmaz olanın izleri gizlidir. Sen silahla hükmedersin, ben sözcüklerle. Ama ikimizin de savaşı aynı: kendi karanlığımızla yüzleşmek." dedim. Kelimelerim bir yumruk gibi yüzüne çarptı ve cevap geçikmedi; "Sen sözcüklerinle dünyanı korumaya çalışırken, ben karanlıkta kalanları kontrol ediyorum. Senin kalemin ince bir sızı bırakır belki, ama benim izlerim kalıcıdır. Sözcükler susar, silah konuşur; ama biz ikimizde, sadece karanlığın farklı dillerini konuşuyor
|
Bunları da beğenebilirsiniz
|
0% |