Parmakları sütyenimin dantel kenarına dolandı. "Batu, yapma..." diye inlerken, bedenim lanetli bir dua gibi ikiye bölündü: Bir yanım onun ateşine uzanmayı çok isterken, diğer yanım o odanın buzluğundan kaçmak istiyordu .... Ben; "Özledim desem, sen de özledim der misin Batu?" 0532505....; "Kapına bile gelirim, deli kız." Ben; "Özledim😞" 0532505....; "Aşağı insene, seni çok özledim." ... Sınırları aşmaya cesareti olanlar için, bu daha başlangıç. “Pekâlâ, sadece bekliyordum.” “Kimi?” “Seni. Yani seninki bittiyse, ben de bulutlarla konuşabilir miyim?” Aşk mı, intikam mı yoksa geçmişin derin izleri mi kazanacak? Paramparça olmuş hayatların, aşka ve öfkeye teslim olduğu bir hikaye… ... Kendimi bildim bileli hep bir şeyler yazıyorum... Derin duygularımı yazıyorum. Bir de o derin duyguları hissettiren, iyi yada kötü hiç kimseyi unutmamak için yazıyorum. Bu dünyadan çekip gittiğimde birgün, ardımda birkaç cümlelik izim kalsın diye yazıyorum.... Unutmamak için yazıyorum. Savaştıklarım için yazıyorum. Kaybettiklerim ve belki de hep kaybedeceklerim için yazıyorum. Çok sevdiğim için yazıyorum. Kendimi iyi hissetmek için yazıyorum... Ben yazdıkça eksiliyorum, siz okudukça çoğalın diye yazıyorum. Öğrenin ve duyun diye yazıyorum. Beni duymanız için yazıyorum. Sevmenin ve sevilmenin kıymetini bilin diye yazıyorum. Özgürce sevin, sevilin diye yazıyorum... Açıklama; "Tehlikeli duygular zıt kutuplarda yaşanırdı, bunu ikisi de biliyordu."

Daha yazacak çok şey var, ama önce mendilim kurusun. Mesele, birine yaşarken omuz vermekti, öleni taşımak zaten sünnet sayılmaz mıydı? Herkesin yüreğinde mavilikler büyürken, benim yüreğimde büyüyenler ise sadece acılarımdı... "Sevmek bazen bir uçurum kenarında durmak gibidir; tutunacak bir dalın varsa, düşmekten korkmazsın. Peki ya o dal, kendi gövdesinden kırılmışsa?"

Üsteğmen onun kırılmış onuru için Nüdaya, "Seni korurum sadece aramızda hiçbirşey olmaz, olamaz" derken. Koruma isteğinin derin bir aşka dönüşeceğini bilmiyordu. Üsteğmen`in Nüda`yaa bakışlarında, Tigran ağanın hiç vermediği şeyler saklıydı. Tigran, geçmişinin yıkıntıları içinde, kalbinde pişmanlıkla dolanırken anladı: Bazı şeyler zamanında kıymeti bilinmediğinde, bir daha geri dönmezdi. Şimdi, kalbindeki ağırlıkla Nüda’ya dönmek istese de, o yol eskisi gibi açık değildi. Önünde aşılması zor bir duvar vardı: Nüda`nın kalbi artık Tigran için atmıyacaktı.