Kim katlanabilirdi ki buna? Önce ailesini, sonra onu hayata bağlayan insanı kaybedince kim dik durabilirdi?

Şimdiki mücadelem bana bunları yapan herkese hesap sormaktı. Çırpınışımın, onlarla el sıkışmamın tek nedeni içimdeki intikamdı. Benim mevsimim ilkbahardı. Cıvıl cıvıldım. Yağmurumla, güneşimle, soğuğumla, sıcağımla. Çiçek açmaya hazırlanırken kan döktüler. Gözlerimden yaş değil kan düştü. Yaz gelmeden ölüm geldi kapıma. Benim mevsimim intikam mevsimi oldu. Nefesim kesilmeden ruhum terk etti bedenimi. Öyle bir düştüm ki, o dipsiz kuyudan kimse çıkartmadı beni. Sevgim, muhtaçlığım değil, nefret ve kinim tuttu elimden. Beni bu gün için, intikamım için çekti çıkarttı o kuyudan. Fakat bilmediğim bir şey varmış, ben nefretime aşık olmuşum.