Dünyada bir kuytu köhneyim. Ruhunu kaybetmiş bir beden, feneri olmayan bir liman gibiyim. Karanlık bir odada hiç bir çıkışı olmayan boşluktayım. Kaderimin bana sunduğu bir dizi uçurumdayım.
Hayat bizim istediğimiz doğrultuda ilerliyordu. Kendi seçimlerimiz ve isteklerimiz bize bir yol oluyordu. Bazen cam kırıkları dolu olan bu yol bazen de çiçekler serili oluyordu. Her ne yaşarsak yaşayalım her kim olursak olalım yolun sonunda olmak istediğimiz yere ulaşmak için koşmamız gerekiyordu. Bu bir yarışmayı kazanmak için değildi. Bu, ömrümüzün sonuna kadar yaşayacağımız hayatı, zorlukları ve güzellikleriyle bir başarıya ulaştırmak içindi.
Mutlu bir son yoktu. İçinde acıların ve kayıpların olduğu bir son zaten mutlu da bitmezdi.
Yaşamın her alanında olduğu gibi sonunda da gidenler vardı. Gidenin olduğu ve kalanın olmadığı bir dünya da en büyük başarımız özgürlüğümüz olsun.
