Tam dış kapıdan çıkacakken önüne geçtim.Sıkıca sarıldım. "Nolur gitme beni bırakma sensiz yaşayamam yapma bunu bana." Bir süre öylece kaldı. Kurduğu cümleyle sarılı olan kollarım boşluğa düştü. "Benim onca adamın artığı olan biriyle işim olmaz." Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. İki adım geriledim. Hayal kırıklığı ve gerçeklerin yüzüme vurulduğu acıyla bakakaldım. Gözlerimden akan yaşları hızlıca sildim. "Haklısın onca erkeğin tecavüz ettiği bir artıkla işin olamaz. Özür dilerim bir daha karşına çıkmayacağıma emin olabilirsin."

Yazmış olduğum hikaye tamamen bir kurgudan ibarettir. Karakterler ve olaylar gerçeği yansıtmamaktadır. Tabağı eline aldı ve çatala bir şekerpareyi alıp ağzına götürdü. Şekerpareyi yediğinde gözlerini kapattı  geri açtığında gözleri dolu gibiydi ve bana bakıp "Ellerine sağlık, çok güzel olmuş şekerparem" dedi... Zamanı değildi belkide ama artık gerçekten çok merak ediyordum. "Zamanı değil belki ama bana neden şekerpare diyorsun?" Kelimeler çok zor çıkmıştı ağzımdan. Uzun uzun  şekerparelere baktı. Tabağı masaya geri koydu ve elleri belime gitti. Beni kucağına alıp sıkı sıkı sarıldı. "Kurtuluşumdun ve kurtuluşumsun çünkü" dedi ve beni öptü... _________________________________________ Bazen bazı şeyler geçmezdi. Belkide geçemezdi. Ama bazı şeylerde geçmemeliydi. =] BSÇ 6.2.23

"Ben ne günah işledim de bana bunu reva gördün Allah`ım?" "Saymamı ister misin?" Beste`nin cümlesi ile ters ters ona bakan Buket elindeki sarı bezi parmaklarının ucuyla tutup tekrar toz alma işine devam etti. Beste de elinde ki gazete ile pencereleri siliyordu. İlk defa ömründe gazete ile pencere silmenin zorluklarını yaşıyordu. "Beste!" Evin içinde yankılanan Buket`in sesi ile yerinde sıçrayan Beste arlasini dönüp tekrar ikizine baktı. "Noldu be?" "Tırnağım kırılmış!"