Nalan demir babasının dogmasını istemediği fakat annesinin doğurmak için mücadele verdiği bir kız çocuğu . Doğduktan sonra ona yaşamı dar eden babası ve buna dayanmaya çalışan nalan kendine defalarca şunları sormuştu Yaşam nedir ki ben yaşamın ne olduğunu hala çözemedim "Merhaba ". dedi genç kız karşısındaki adama daha sonra devam etti merak etmişti bu karşı dairedeki adamı "yeni mi taşındınız ? sizi daha önce görmedim " dedi ve adam devam etti " merhaba ve hayır eskiden burada oturuyordum şimdi tekrar geldim " "Sen hayal kırıklığısın Allah belanı versin senin " dedikten hemen sonra sol yanagında keskin bir acı hissetti . Babası onun en büyük acısıydı

Hayat sadece bize mi bu kadar acımasız davrandı? Yoksa hayatımızda aldığımız kararlar mı buna neden oldu??