Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum.

Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım.

En azından böyle olmasını umuyordum.

Şimdi yeniden düşününce askeriyede hemşire olmak gerçekten istediğin bir meslek mi diye iki kez düşünür ama yine de aynı şeyi söylerdim.

İş tamam, para tamam derken gelelim asıl meseleye dediğinizi duyar gibiyim.

Peki, ya aşk?

İşte orada kalbime atılan çelmeyle derin sulara takılı kalıyorum.

Kalbimin kapattığım kapıları yeniden açılır mıydı yoksa zaten hep aralık mıydı?

Bu sorunun cevabını ben de kendi yolumda ilerlerken bulacaktım. Belki de Küçük Bir Aşk Masalı'na denk gelirdim.

Kim bilir?