Bir yetimhanenin en fazla nasıl bir tehlikesi olabilir? İlgisiz bakıcılar? Kötü bir müdür? Zorbalık? Veya, etrafta dolaşan bir seri katil? Şehrin dışında, yetimhane ve ona bağlı özel bir okul olan Gelincik Kurumları, sanıldığı kadar güvenilir değildi. Her ay düzenli olarak ayın 1`inde bir öğrenci kayboluyordu. Hepsinin tek ortak yanı ise, kayboldukları zaman yataklarında siyah bir gelincik çiçeği bulunuyordu. Her ay olduğu gibi, akıllarda tek bir soru, yüreklerde ise tek bir korku vardı: Ölüm şimdi kimi seçecekti?

Bu kaderimdi, benim kaderim kocam olarak hayatımın sonuna kadar birlikte olacağım adamın kaderiydi... Bu kaderi ben seçmemiştim. Babamin hatalarının sonucuydu her şey; evliliğimiz, zorla giydiğim o gelinlik Boran Aslanoğlu buraların en büyük aşiretinin tek varisi ve ben onunla evlenmek zorunda kaldım... Hiç tanımadığım bir adamla, hiç tanımadığım bir evde yaşamak zorundayım artık

"Mavi, kimileri için özgürlüktür. Benim içinse, mavi beni hapis eden bir renkti..." Ben, Hazal Hancı. Ve bu da maviye olan düşkünlüğümün hikayesi. Gelin, birlikte mavinin bir insanı nasıl mahvoluşluğa sürdüğünü öğrenelim...

Ben Miray; Soyadım, doğum tarihim hiçbir şeyi olmayan miray Küçükken bana masal okuyan bir babam bile yoktu, ne uyumadan önce ne de normal zamanlarda... hani bazı kızlar var ya babalarının prensesi, güzel kızları ben hiçbir zaman onlardan olamadım Ben her zaman Miraç`ın, ikiz kardeşimin prensesi oldum, bu bizim hikayemiz... Miraç ve benim hikayem bu hikayenin sonunda ya kurtulacağız ya da canavarın kulesindeki karannlık bir odada öleceğiz