Massachusetts`in orman yolunda gece vakti benzinliğe giren Serelina hayatı boyunca unutamayacağı bir cinayete tanık olur. Bir genç kızın çığlıklarına yetişen Alâ Serelina, Harvard Üniversitesinin profesörü ile katil avlamak zorunda kalırlar. Yaktıkları cesedin kalıntıları ise onları hiçbir zaman rahat bırakmayacak gelecek vadeder.

Kitap yetıskın ıcerıklıdır . Henüz 16 yaşına yeni girmişken annesini kaybeden ve babasız büyümüş idil ,geçmiş ve geleceği karanlık olan o güçlü kız.Acılarının üstesinden gelmeye çalışırken henüz teyzeleri tarafından yas tutulmasına izin verilmeyen o küçük kız çocuğunun büyüyüp kendine yapılan haksızlıkları ve yalanları görmesiyle kaldığı teyzesinin evini terk edip başka bir şehire gider .İdili bekleyen karmaşık arkadaşlıkları ve aşkıyla beraber ,geride bıraktığı ailesinin yaratacağı sorunlarla nasıl başa çıkacak...

"Bir doğum, bir ölüm, ve fısıltılarla yazılan bir kader... Bazı borçlar kanla, bazıları ise sessizlikle ödenirmiş..."

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." Şuan başka bir durumda olsak anında `yaa` diye demeden edemezdim ama şuan gülümsemedim. Kızgındım ya ben ona. "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellatı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar`dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar`dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

Solita, 17 yılını bir evde hiç dışarı çıkmadan babası zannettiği bir adam tarafından tutsak olarak geçirmiştir. Bir gün babası evden çıkmadan önce telefonunu düşürmüştür ve o gittikten sonra bir arama gelir. Telefonu açtığında babasının düşmanı olan Uraz onu o evden çekip alacak tek kişidir.

Cringe bir gerçek ailem kurgusu değildir. Gece henüz daha yeni 16`sına ayak basmış bir kızdı. Neredeyse bütün hayatını yetimhanede geçirmişti. 5 yaşına kadar birlikte büyüdüğü annesi, bir genel evde vefat etmişti. Tabi hayatını kaybetmiş olması sıradan bir olay değildi! Zaten annesi bildiği kadının ölmesiyle bunlar başına gelmeye başlamamış mıydı? 5 yaşından sonra yetimhaneye sevk edilmişti ve o genel evde yaşadığı şeylerin hemen hemen aynısını mutlu olmak için gittiği yetimhanede de yaşamıştı. Akşam 20.00`den sonra uyursa ceza yerdi, yemeğini yemeyi reddederse ceza yerdi, sesi birazcık yüksek çıksa ceza yerdi. Bu cezaların çoğu soğuk ve karanlık bir depoda geçse de bazen en büyük korkulu rüyası yaşanırdı! Sırf bu yüzden herşeye çokça dikkat ederdi. Asla ceza yiyeceği birşey yapmazdı ama o da daha bir çocuktu, elbette bazen farkında olmadan yanlış birşey yapardı ve bunun cezasını çok acı bir şekilde çekerdi. O yıllarca acı çekerken ailesi onu bulmak için geç kalmıştı. Kendi ailesine yabancı, yarım kalmış bir kızdı Gece. Bazen yurda sonradan gelen arkadaşlarından, gelmeden önce yaşadıkları aile ortamını dinlerdi. Bazılarının berbat bir hayatı olsada diğerlerinin şahane bir hayatı olurdu fakat bazı sebeplerden hepsinin buluştuğu o ortak noktaya gelirlerdi. Çok özenirdi onlara ama asla kafasında canlandıramadı kafasında o anları. O kadar uzaktı aile kavramına... Babası, annesi, 3 abisi, ikizi ve bir erkek kardeşine uzak kalmıştı. O kadar uzak kalmışlığın içinde birbilerine tutunabilecekler miydi? Lütfen hikayemize bir şans verinn🤍

Tarihi Osmanlı turağsının baskısı olan bir mühür. İki kardeşin arasında ki manevî bağı bir an da koparıp atar. İki kardeşten birinin hatalarını yazdığı roman aile hatırası olarak nesilden nesile aktarılır. En son ailenin en büyük kızı Lamra Ökmen romanın sahibi olur. Osmanlıca yazan kitap Lamra`yı ne kadar zorlasa da okutup içinde geçen diğer aileyi merak eder. Diğer ailenin kim olduğunu, kimlerden gelip nerede hayat kurduklarını öğrenmek ise Lamra`dan başkasını ilgilendirmiyordu. Lamra hem o aileyi hem de mührü bulabilecek miydi? Yıllar sonra bütün gerçekler su yüzeyine çıkmaya hazır mıydı? - Tüm hakları benim üstüme! Çalıntı, alıntı durumlarında sıkıntı çıkar söyleyeyim!

"O silahı elinden indir!" Dediğimde yan duran vücudunu bana doğru çevirdi ama o silah abimin alnına daha çok yaslandı. "Yoksa?" Diye soruşu meydanda ki bütün insanları endişelendirmeye yeterdi. Çenemi herkesin inadına dikleştirip "Yoksa sana yemin olsun ! Bu meydanı kanınla yıkarım!" Diye bağırdım. "Efsun!" Diyen abime bakmadım, yüzü kan içindeyken ona bakıp gardımı düşürebilirdim. "Demek kanım ile yıkarsın ha !" Dediğinde fısıltısı bile meydanı inletti. "Azad ağa, yaparım bilirsin! Bu seni ilk vuruşum olmaz!" Deyişim onun kaşlarını çatarakken kalabalıktan bir kaç kişinin kaçmasına sebep oldu. Koskoca Mardin! En iyi o bilirdi yıllar önce nasıl AZAD KARAASLAN`ı gözümü bile kırpmadan vurduğumu. O gün Mardin yasa bürünürken Diyarbakır`da zılgıtlar eşliğinde bir çok kapıda düğün yapıldı. Ben EFSUN ŞANLI... Yıllar önce babamın kanını akıtan adamın kanını bu meydanda dökmüştüm. Zerre korkmadan, zerre aşkımı aklıma getirmeden. Bunu tekrar yapacağımı onun gibi Mardin de biliyordu. "O halde durma, yine elin titremesin!" Dediğinde onunla beraber tetiği indirdim. Arkamda koskoca Diyarbakır`ın en büyük aşireti olan Şanlı Aşireti vardı. Benim Aşiretim! Onun da arkasında Mardin`in en büyük aşireti olan KARAASLAN aşireti vardı. Liderliğini onun yaptığı Aşiret. "Abi`mi bırak azad ağa!" Dedim durması için. "Babam gibi onun da kanını akıtmana izin vermem! Babamın kanı için sadece senin kanını döktüm ama Vallahi, Billahi ve Tillahi abim için ailende ki herkesin kanını dökerim!" Diye devam ettim. Uğultular arttı da arttı.