Güneş doğmadan, uyandım bugün.

Bütün canlılar uyuyordu.

Hiçbir ses duymadım.

Hiç kimseyi görmedim.

"Uyuyorlar..." diye, usulca yürüdüm.

"Uyuyorlar..." diye, fısıldayarak yürüdüm.

Yerde bulunan yapraklara basamadım.

"Uyuyorlar..." diye, ağaçlara dokunamadım.

Sonra bir kuş öttü.

Bakışlarım yerde idi.

Kaldırdım bakışlarımı.

"Günaydın..." dedim sessizce.

Ondan sonra bir başkası öttü.

Daha sonra diğerleri...

Ne kadar çok kuş yuvaları varmış.

Ne kadar çok...

Sağıma döndüm.

Soluma döndüm.

Her tarafıma döndüm.

"Günaydın..." dedim sessizce.

Kuşların sohbetini,

Dinledim bu sabah.

Kuşlara "Günaydın..." demek için,

Yola çıktım bu sabah.

Sonunda güneş de doğmaya başladı.

Durdum. Derin bir nefes aldım.

"Günü aydınlat güneşim." dedim.

Güneşin doğuşunu izledim.

Rüzgar esti. Esti biraz.

Kulaklarıma bir şeyler fısıldadı.

Bir çocuğu okşar gibi,

Saçlarımı okşadı.

Birkaç saç tellerime dokunurken,

Uçar gibi oldum.Gülümsedim yine.

Bir çocuğu sever gibi, tenimi okşadı.

"Günaydın..." dedim sessizce.

Güneş doğmadan, uyandım bugün.

Kuşlar uyanmadan, uyandım bugün.

"Günaydın..." dedim sessizce.

Gün aydın oldu.