İKİ KIRIK KALP BİRLEŞEBİLİR Mİ YA DAHA ÇOK KIRACAK SIRLAR SAKLIYORLARSA ? Bir piskoloğun danışmanına olan takıntısını okurken dikkatli olun. Siz de TUNA ARSLANA AŞIK OLABİLİRSİNİZ Evindeki kameraları hackleyip izleyecek kadar takıntılı, sevdiği kadını ağlarken görünce gözleri dolacak kadar zarif bir centilmen. Aksiyon, aşk, ihanet, travma, sevenleri buraya alayımmm👇👇👇 Ve bu ikisi, birbirine hem YAS hem YAN olurken, aslında ne geçmişlerinden ne de kaderlerinden kaçabiliyorlar. `

Burdan devam edeceğim

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Matematik öğretmenin gitmesi sonucu müdürün oğlu olan Aras Aksoy Matematik öğretmenliği yapmaya başlar bu süreçte öğrencisi olan sena yılmaza aşık olur

Tek aşkı görevi olan bir binbaşı. Sevgilisi tarafından ihanete uğrayan bir öğretmen. Peki kader bu iki insanın yollarını kesiştirirse neler olurdu.... Binbaşı Kerem Öztürk & Leyla Seyhan Okuyup görelim ❤️‍🩹

Selam ben Eylül. 16 yaşında lise 3 öğrencisiyim. Bir gün okulun koridordunda yürürken bir çocuk gözüme takıldı. Ve ben de muhteşem stalk yeteneklerimi kullanarak çocuğun hesabımı bulup istek attım. En fazla ne olabilir ki?

🩵🫧;Müsait oldukça bölüm yazmaya çalışacağım, bu benim ilk yazdığım kitap umarım beğenirsiniz.

Ben Şevval. Henüz on altı yaşındayım ama yaşadıklarım, omuzlarıma yaşımdan büyük yükler yüklemiş durumda. Annem öldüğünde, sadece on yaşındaydım. O gün bugündür, evimizde ne düzen kaldı ne de huzur. Annemin ardından, babamın üzerine kuma olarak gelen Hanife kadın, beni hiçbir zaman sevmedi. Bunu biliyorum, hissediyorum. Oysa annem... Annem bambaşkaydı. Annem ince uzun boylu, yüzünde her zaman bir bahar esintisi taşıyan, kocaman yürekli bir kadındı. Saçları koyu kestane, gözleri zümrüt gibi parlayan bir yeşildi. Abilerime düşkündü; başlarına bir şey gelecek diye gözüne uyku girmezdi. Bizimle güler, bizimle ağlardı. Annem, evimizin kalbiydi. Ama şimdi... O kalp durmuştu. Hanife kadın bambaşkaydı. Soğuk, otoriter ve hep hesap kitap içinde biriydi. İşin doğrusu, bu evde kimsenin ondan hoşlandığını sanmıyorum, ama babam sessiz. Belki annemin yokluğunun ağırlığı altında eziliyor, belki de buna boyun eğiyor. Ama benim, asla boyun eğesim yok! Yine çağırdı beni. “Şevval! Gel ortalığı toparla!” diye seslendi salonun bir köşesinden. Sesindeki buğulu ton, her zamanki gibi mideme bir yumruk gibi oturdu. Oysa ortalığı kimin dağıttığı belli; kızlarıyla, gelinleriyle sabahtan akşama kadar oturup dedikodu yapar, her yanı karmakarışık ederler. Ama iş temizliğe, düzenlemeye gelince iş hep bana kalır. Neden onlara söylemez? Neden hep ben? Bilmiyorum. Ya da biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Çünkü benimle uğraşmaktan, bana yük olmaktan keyif alıyor. Ayağa kalktım. Hızlıca salona yöneldim. Yerlerde, halının üzerinde çay bardaklarının izleri, tabakların dökülen kırıntıları vardı. Pencereler, günlerdir silinmemiş gibi kir içindeydi. Derin bir nefes aldım. “Yapacağım,” dedim kendi kendime, “Ama bir gün bu evden çıkıp gideceğim ve hiçbir şey beni geri getiremeyecek.” Bir köşede, yavaşça yere çömelip camları silmeye başladım. Ellerim çalışıyordu ama zihnim annemdeydi. Annem olsaydı... Şimdi yanıma oturur, belki de sessizce saçlarımı okşardı. Gözlerim doldu. Ama ağlamayacaktım. Hanife kadın gözyaşlarımı görse, bunu bile bir zafer sayardı. Son camı sildiğimde bir nefeslik mola verdim. Salondaki sesler kulaklarımda uğulduyordu. Kendi aralarında konuşuyor, arada dönüp beni işaret ediyorlardı. Ama duymuyordum artık. Annem gibi olmayı hayal ettim bir an. Güçlü, sevgi dolu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın... Belki bir gün... Ama o gün çok uzak gibi görünüyordu.

Yanlışlıkla babanın askerine ve aynı zamanda abinin komutanına yazarsan ne mi olur?…

" babam yüzünden sevmediğim bir adamla evlendim üstelik o adam benim celladım oldu"