"Biz savaşın ortasında ölmek için doğan çocuklardık... Yaralarımızı sarmaya vaktimiz olmadı.."

"Mescidi Aksa`nın kadim taşları arasında yankılanan bir mücadele... Victoria, sıradan bir Hristiyan olarak başladığı hayat yolculuğunda, adım adım hakikatin peşine düşer. İşgal altındaki Filistin topraklarında direnişin en saf haliyle tanışırken, hem özgürlüğün hem de aşkın gerçek anlamını keşfeder. İnanç, cesaret ve adalet uğruna verilen savaşta, Victoria`nın hikayesi yalnızca kendisini değil, tüm insanlığı derinden değiştirecek bir uyanışa dönüşür. `Filistin için kaleme alınan bu hikaye, umudun asla teslim olmayacağını fısıldıyor. Cesarete, sevgiye ve hakikate doğru unutulmaz bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız...?"

Çılgınlaşmasaydı kaleme dokunmazdı. Delirmeseydi yazmazdı. Her gün bitiyordu ve bir daha, bir daha tükenip bir dahaya varıyordu. Günleri renksiz, solgun. Dünyanın en mutsuz insanı o muydu? Yaşama sevincini kaybetmişti. Kuduruyordu ve başkalarına bakıp hayatın olduğunu anlıyordu. Sabahların, gündüzlerin doğmasına sevinirken; geceye lanet ediyordu. Seviniyordu ki ay vardı. Akşamlar bitiriyordu onu. Yalnızlık ölmesini istiyordu ve kitaplar olmadan hayatının tadı yoktu. Aynaya bakıp, kendisine “Anla” diyordu. “Bir deliden farkım yok.” O değildi. Buna kalbini koymuştu ama aklı hâlâ ondaydı. Aklı iblisin pençesinde bunalmıştı, kafası evet, kafası ağrılarla kıvranıyordu.

Genç adamın bu topraklarda şahit olduğu yegâne gerçeklik, özgürlüğün ve aşkın savaşıydı.

Yüzümü avuçlarının arasına aldığında içime doğan anlık korkuyla kendimi geri çekmek istedim ama yapmadım. O benim kocamdı, helalimdi. Korkmamın sebebi ise daha önce hiçbir erkeğe bu kadar yakın olmamamdı. Hele ki elleri yüzümdeyken korkum kat be kat daha da artıyordu. "Artık benimsin. Benimlesin. Allah`ıma binlerce kez şükürler olsun ki seni, bana nasip etti." İçi gider gibi bakması ve sanki her an ellerinin arasından kayıp gidecekmişim gibi konuşması, beni mest etmişti. Ellerimi usulca kaldırıp bende ellerini tuttum ve başımı ellerine daha çok yasladım. Gözlerimi kapattım. Sanki aylardır susuzdum da, şimdi susuzluğumu giderecek olan kaynağı bulmuştum. "Her sevgi veya aşk, temasla olacak diye bir kural kaide yok. Dokunmadıkça sevgi de olabilir. Sen benim bu süreç içinde gözlerimi kaçırdığım, temastan uzak durduğum ve mesafelerimin bedelisin. İnan bana, Allah, bizi birbirimize karşılaştırdığı için binlerce kez şükrediyorum." **Kitabım İslami bilgiler içerir. **Filistin-İsrail savaşı içeren bölümler vardır. İstemeyenler okumasın!

Kan ve göz yaşının son bulduğu gün hilalin gölgesinde huzur bulacak bu topraklar. Ömerin tek başına aldığı bu şehri ordular dolduracak zulüm son bulacak Osmanlı`dan beri unutulan Ömerin adaletine yeniden kavuşacak bu şehir. Çok kan akacak denizler yeniden kızıla boyanacak yeni bir kurtuluş yeni bir düzen doğacak.

Beni dinle, kitabı okuma, önemli değil sadece bu yazıyı oku. Farkında ol boykot et! 4 Eylül 2024. Çocuklar aç, anneler kocasız, babalar çocuksuz tam 333 gündür Gazze’de. Ben geleceğe bir umut için ve farkındalık için yazıyorum bunu, ancak müslüman halk aralarındaki farka, farklılıklara bakmadan el ele verirse bu katliam durur. Ama acısı dinmez. Bu acı hiç bir türlü dinmez. Bakın bize sabah kahvaltıda o yerine bu çoktı diyerekten burun kıvırıyoruz önümüzdeki nimete. Bakın günde kaç milyon para, yiyecek giysi ihtiyaç sahipleri yerine dışarıyı umursamayan burnu havada nankörlerin eline geçiyor. Şimdi sana söylüyorum kitabı okuma hiç önemli değil, ama anla asla bu nankör insan evlatları gibi olma. Bak o insanlar hala Allah yolunda bunca acıya katliâma rağmen. Sen günde üç öğün yemek yerken şikayet mi ediyorsun? Sadece farket, boykot et. Diyosun ya hani herkes zaten alıyo ben alışarsam çok mu bir şey değişecek diye. Evet, düşündüğünden fazlası değişecek. Farkında ol, boykot et!

Bu kitabı okuyan canım okurlarım, size bir kaç sorum var. Siz hiç evinizden kovuldunuz mu? Ya da ülkenizden ,topraklarınızdan kovuldunuz mu? Durun durun, size daha iyi bir sorum var. Siz hiç sırf müslüman olduğunuz için canınızdan oldunuz mu? Tabii ki evinizden, ülkenizden kovulmadınız ya da canınızdan olmadınız. Belki de şuan sıcak yatağınızda bu kitabı okuyorsunuz. Belki de annenizin yaptığı sıcak, lezzetli yemekleri yiyorsunuz. Canınızı sıkmak istemem ama... Şuan Filistin de kaç çocuk aç ve üşüyor düşündünüz mü hiç? Merakımdan soruyorum, boykotlu ürünleri alırken içiniz cidden rahat ediyor mu? Çocuklar ölürken, o çok sevdiğiniz boykotlu ürünü tüketirken vicdanınız sızlıyor mu? • Bu kitap içi sızlayıpta boykota hazır olmayanlar içindir. •