Kitap Tür Kategorileri

Tek bildiği bu koridorda korktuğu bir şey vardı ve uzun süre bundan kaçamayacağıydı. Koridorda yavaş adımlarla ilerlemeye devam etti. Kapalı kapının önünden geçerken bir şeyi fark etti. Anahtarlar kapıların üzerindeydi, istediği zaman açabilir istediği zaman tekrar kilitleyebilirdi. Sağındaki ilk kapının kolunu tuttu ve anahtarı çevirip kapıyı hafif araladı. Odadan bağrışma sesleri geliyordu. "Sen ise her sevdiğini söylediğinde, sürekli beni değiştirmeye çalıştın. Beni olduğum kişi için sevdin, şimdi ise olduğum kişi için benden nefret ediyorsun." Kapıyı hızla kapattı ve hemen kilitledi. Korku, hissettiği tek şey bu değildi. Aynı zamanda üzgündü ve gözyaşlarının akmasını durduramıyordu.

Simsiyah dağılmış saçları, vahşi duran yüzü ve Onikse benzeyen gözleriyle Şifa`ya bakıyordu. Sanki onun insana dönüşmüş haliydi. Şifa`yı inceleyen gözleri yavaş yavaş öfkeyle dolmaya başladı. ``Sen onu benden çaldın. Şimdi bedelini ödeyeceksin.`` Şifa duyduklarıyla kaşlarını çattı ve etrafına baktı. Ona mı demişti? Durduğu tarafta Oniks ve kendisinden başka kimse yoktu. Acaba Oniks`e mi demişti? İyide ne çalmış olabilirdi ki? Buraya geldiklerinden beri Oniks`i gözünden ayırmamıştı. Bir ara uyumuştu o zaman çalmış olabilir miydi? Ne kadar obur olduğunu biliyordu. Kesin koyun, at ya da herhangi bir hayvanı midesine göndermiştir. Gözlerini kısıp Oniks`e baktı. Aynı anda Oniks de ateş saçan gözlerini karşısındaki adamdan ona çevirdi. Uzun dikenli kuyruğunu havaya dikmiş, her an karşısındaki gruba saldıracakmış gibi duruyordu. Oniks`in gri dumanlı gözlerine baktığında, Sıcak nefesini sinirle havaya bırakıp kuyruğunu salladı. Pekala huysuzluğu üstündeydi ama onun çalmadığını anlamıştı. Eğer o yapmış olsaydı çoktan suçlu çocuklar gibi gözlerini kaçırırdı. ``Sen neyden bahsediyorsun. Biz bir şey çalmadık.`` Şifa karşısındaki insanları süzdü hepsi de ona nefretle bakıyordu. Ama neden? Az önce konuşan adam ona doğru bir adım attığında Oniks`de dikenli kuyruğunu Şifa`nın beline sarıp onu kanatlarının altına aldı. Artık Oniks daha öfkeli nefesler alıyordu. Şifa, Oniks`in beline sarılı kuyruğunu yavaşça okşarken, ``Sakin ol Oniks`` dedi. Karşısındaki adam tekrar öfkeyle konuştuğunda ne duymayı bekliyordu bilmiyordu ama kesinlikle duymayı beklediği kelimeler bunlar değildi. ``Onu. Ejderhayı. Benim ejderhamı çaldın.``

♡♡♡ Elimde tuttuğum kitaba ve boynumdaki kolyeye baktım tereddütle. "Ne yani şimdi bu kolyeyle kitapların içine girip ve oradaki ruhları toplamam gerektiğini mi söylüyorsun." Başını yaşlı bedeninin izin verdiğince sallayıp elimdeki kitabı işaret etti tekrar. "Evet. Ama aslında ruhlardan çok burçların ruhlarını toplayacaksın. Seninle birlikte 13 burç olmalı. Onları bulmalı ve başlayan bu savaşı durdurmalısınız. Tabi eğer başaramazsanız insanoğlunun sonu yakın demektir" Ne yani şimdi ben boynumdaki kolyeyle bu elimde tuttuğum kitabın içine girip ruhları pardon burçları mı toplayacaktım!? Hem de insan olanlarından! ♡♡♡

Duygular rafa kalktı, acılar kalplere dolandı. Zehir, Siyah bir sarmaşık gibi ruhlara sarıldı. "Felaket," dedi Guru ellerini havaya kaldırarak. "Gün kızıla çalacak, gökten kan katre katre akacak." Ruhlar konuşacak, bedenler susacak. İzler kalacak, zihinler ağlayacak.

"Lâdin Taşı`nı bulmalısın! Bizi kurtarmalısın Amelia! Duyuyor musun?! Bizi kurtarabilecek tek kişi sensin! Lâdin`i bul Amelia! LÂDİN`İ BUL!!"