Ben miydim kaybedeceğimi bile bile bu savaşa giren. Uzak dururken aslında daha da bağlandığını tahmin edebilirmiydim. Darbenin nereden geleceği bilinmezken en yakınından ihaneti beklemiyordum. Saklanırken, masum görünürken yıkacaktım herkesi. Geldiğim karanlıktan herkesi yıkarak çıkmıştım ama şimdi yıktığım yere geri dönüyordum. Yüzüme vurdukları her gerçekle biraz daha yıkılırken, bir yandan da nefret duygusunu güçlendiriyordu. İhanet canını yaksada dayanabilmişti İzem. Kalbi 2. Kere kırılırken bir daha güvenmenin verdiği pişmanlıkla kendine zarar veriyordu. "Düştüm ama kalkmasını da iyi bilirim. Kalkışım sizi yıkacak, kalkamayacağınız hale gelecek." Savaşta ki en önemli kural "düşmanına asla zaafını belli etme" Benim yaptığım hata ise sadece buydu.... 🥀 "Gelincik çiçeği ölümü temsil eder" `beni sevme yarınım belli değil` Anlamına gelmektedir.

Aşk aranırken mi bulunur yada aşk bulunabilir mi? Aşık olduğunu kaybedince anlar insan, karşındakinin sevmediğini ise terkedilince değil sözler tutulmadığında anlar. Giriş değil sonuç belirler hikâyeyi ilkler değil sonlar vardır.. Lütfen kitabıma bir şans verin, pişman olmayacaksınız:))