Rina için hayat, yıllarca süren umutsuz anne olma mücadelesiyle tükenmişti. Kocası ve en yakın arkadaşının ihanetiyle birlikte, tüm umutları yerle bir oldu. Çaresizlik içinde çatıdan aşağıya attığında, Rina modern dünyasına veda ettiğini düşündü. Ancak gözlerini açtığı yer, ne cennetti ne de cehennem: Tamamen yabancı, gösterişli ve acımasız bir saraydı. *** Herkese merhaba diyorum bu benim ilk yayınladığım kurgumdur. Ayrı bir heyecanı var üzerimde. Hatalarım var ise bunu belirtirseniz sevinirim çünkü kendimi geliştirmek istiyorum. Bunların dışında kurguda romantik ilişkiler dışında `anne- oğul` bağı işlenecek. Bilginiz olsun istedim. Her cumartesi saat tam 20.00` da burada olmanız dileğiyle. İyi okumalar...

"Omut" Küller çağı serisi O bir imparator. Ben ise ona eğilmeyecek tek kişiyim. O beni susturmak istiyor. Ben ondan nefret ediyorum. Ondan, sarayından, beni susturmak isteyen gözlerinden... Ama nefret ettiğin şey, bazen seni en çok değiştiren şey olur. Göz göze geldikçe ikimiz de savaşmaya daha çok alıştık. Belki sevdik. Belki sadece birbirimizi yok etmek istedik. Ama bildiğim tek şey var: Bu hikâyede kimse yara almadan çıkamayacak. Bu, bir evlilik değil. Bu, iki düşmanın aynı odada, farklı niyetlerle hayatta kalma savaşı. *** • Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür ve her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir. • Kitabın tüm hakları bana aittir. • Kitap günümüzden 160 yıl sonrasını anlatmaktadır. Uyarı: Kitabın çalındığını görür ya da farkederseniz lütfen bana bildirin! Kitabın bütün hakları bana aittir! Çalınma gibi bir durumda karabasan gibi basarım :)

"Bu diyardaki geleneklere göre eğer bir sene 18 varis birden Kraliyet Okuluna gelirse arlarından bir İmparator veya İmparatoriçe seçilir. Bu sene benim son senem ve yine bir krallık varisini göndermiyor. Sana olan teklifim şu: Git ve o kızın yerine geç."

İspanya Kraliçesi Valeria de Barbòn ve Örgüt lideri Ares Aladağ. "Bu dünya bizim." "Bütün kuralları yıkacağız." "Kendi dünyamızı kuracağız." Gençliğin saflığı ve masumiyetiyle kurulan aşkın devletin sonunu getirdiği, büyük intikamların ateşleriyle şehirlerin yandığı, aşkın kanla süslendiği bir hikaye. Bir kraliçeyle örgüt liderinin aşkı. Bir beyaz gül, dünya üzerinde can bulan bütün çiçekleri soldurdu. Bir ejder, bütün dünyayı kanatlarının altında ezdi. . Katil, ölüm sessizliğinde tablosunu kana boyuyordu. Bu, onun en büyük eseri olacaktı. Onu öldüren adamın kanıyla son tablosunu yapıyordu. Ellerine bulaşan kızıllığa baktı. Cansız bedenin en canlı rengi çıplak ellerindeydi. Kırmızının en gerçek tonunu taşıyan fırçasını adamın boynuna batırıp eserine kaldığı yerden devam etti. Bakışları ruhsuzdu, yüzünde tek bir ifade yoktu. Kalbi sökülmüş, bedeni parçalanmış ve ruhu onu terk etmişti. Artık yaşayan bir ölüden ibaretti. Katilinin katili olmuştu. Son dokunuşları yaparak tabloyu duvara astı. Kırmızı filtreli sigarasını yakıp yerde duran kan gölünü incelemeye başladı. Savaşların biri bitmişti. Bütün intikamlar alınmış, savaş meydanlarında akan kanlar cepheleri kapatmıştı. Tek pişmanlığı babasına dönüşüp sevdiklerinin ölümüne sebep olmaktı. Mutsuzluğunun sebebi kendisi ve yerde cansız yatan adamdı. Geçmişi gibi onu da yakacaktı. Alev alev yanacaklardı ancak öncesinde onu bağrına basamayan koca dünyayı kalbinde başlattıkları yangınlarla yakacaktı. Bir savaş bitmişti, büyük savaşın geri sayımı başlamıştı. Üç, İki, Bir.

Bedeni küçük, taşıdığı güç yeni bir devrim getirecek kadar büyük olan kız çocuğu... -Franklinia`nın kraliçesi-

Ben iğrenç işler yapan bir adamın sırdaşı, mirasçısı, ailesi ve dayandığı güçtüm. Bir kadının ona dayatılan düzende kendi düzenini kuracağını bilemezler. Fakat gizli yaptığım işler bir gün ortaya çıkacaktı işte o zaman yer yüzünde sadece korku hakim olacak, Bir kadının karşısında ceketlerini saygıyla iliklemek zorunda kalacaklardı.

Bilmeyeceksin Alevler seni yutacak Sen sadece seyredeceksin Kimin alevi harladığını bile anlayamacak Kendinden nefret edeceksin Vicdanın susmazken Şeytanların ile yüzleşeceksin Kimse seni tutmazken Sen kendi boğazına sarılacaksın Bir el gelecek Önce seni kurtaracak Sonra seni kor ateşlerde yakacak.. Ve sen bilmeyeceksin Bilemeyeceksin

Rusya ile olan bir savaş esnasında esir düşen yüzbaşı ve getirildiği krallık tesisi. Krallığa, yıllardır esir olmasına rağmen başkaldırır; çünkü bir sebebi vardır: Hedefindeki her şeyi ve herkesi elde etmek. Bazen dış bir güçle, bazense kendi iç gücüyle savaşırdı insan. İki savaş da bizi bir harabeden çıkmışızcasına yorar; hatta bazen üzer, ağlatır, diri diri gömerdi. Savaşlar hiçbir zaman mutlu son yazmazdı. Savaş, yalnızca ölümden önce bize verilen son haberlerdi. Hayatım savaşlarla, çöküntülerle, harabelerin içinde yaşamaya çalışarak geçmişti. On sekiz yaşından küçük, reşit olmayan bir kızın içmesi yanlış görülürken kimse, daha o reşit dahi olmadan içen kızın ne yaşadığını, yıllardır annesiz babasız büyüdüğünü; daha da kötüsü, anne babasının kim olduğunu bilmeden yaşayan bir kızın on sekiz yaşına girmeden bu kadar acıyı, yükü taşımasının ne kadar doğru olduğunu sorgulamıyordu. Demiştim ya, benim hayatım hep hapisti. Bir gün ise o karanlık zindanların birinde attığım acı dolu çığlık, birinin beni yıllar sonra duymasını sağlamıştı. Belki bu yüzden bir daha asla konuşamayacak, sesli gülemeyecektim; fakat sesimi birisi duymuştu. Geride kalan her şey gereksizdi... O asker, hayatıma iyi ki girmişti. ✈︎ "Düşünsene Avcı," dedim, yine fazlasıyla uzaklara dalarak. Sanki mümkünmüş gibi bu ülkenin, bu tesisin, bu düzenin dışına çıkıyordum. Hayaldi işte, sadece hayal. Kendimi yineledim. "Düşünsene… Buradan çıkıp gidiyoruz bir gün. Hedef hiçbir yer; hedef, sadece bizim huzur bulacağımız bir yer. Senin yaralarının iyileşeceği, benim düşlerimin gerçekleşeceği bir yer." Hevesle ona dönüp bir anda gözlerimi büyüttüm. "Çok güzel olmaz mıydı?" Bakışlarını yeşillerime kaldırdı ağır ağır. Gülümsedi fakat samimi bir gülümsemeden oldukça uzak; mutlu bir gülümsemeye göre her zamanki gibi çok buruk ve kırıktı. "Bilmem," diye mırıldandı, dudaklarını birbirine sertçe bastırarak. "Hayalini kuramıyorum." Sigarasından bir nefes daha çektiğinde, sanki sıkışan benim göğsümmüş gibi hissettim. Kaşlarımı çattım; böyle kötü düşünmesi için söylememiştim ki ben bunları. "Hayal kur, Avcı," dedim neşeli bir sesle. "Hayal kurmak güzeldir; hayaller insanı ayakta tutar. En masum isteğimizdir hayal." Bakışlarını gözlerimden çekti fakat yüzümde gezinmeye devam etti. En sonunda ise özünde siyah olmayan fakat şimdi simsiyah tutamları olan saçlarıma derin bir iç çekti. "Hayallerim gerçekleşseydi belki kurardım," dedi net bir sesle. "Ama unutmuşum. Elimden yine alınır her şey diye korkmuşum. Bana hayal kurmayı öğret çünkü ben bilmiyorum. Bana güzellikleri anlat çünkü ben, içimdeki karanlık yüzünden etraftaki hiçbir rengi göremiyorum." Uyarı: Bu kitap yoğun gerilim, distopik ve dramatik olaylar içerir.

Laura, hayattaki tek eğlencesi olan romanı okurken bir anda kendini o hayranlık, korku ve öfke duyduğu dünyanın içinde bulur. " Beni öldüreceksin ! " "Ölürsen peşinden gelirim !"

Bilmeyeceksin Alevler seni yutacak Sen sadece seyredeceksin Kimin alevi harladığını bile anlayamacak Kendinden nefret edeceksin Vicdanın susmazken Şeytanların ile yüzleşeceksin Kimse seni tutmazken Sen kendi boğazına sarılacaksın Bir el gelecek Önce seni kurtaracak Sonra seni kor ateşlerde yakacak.. Ve sen bilmeyeceksin Bilemeyeceksin