Olmadık yerde olmadık zamanda kapını çalıyorsa aşk, onu içeri buyur etmekten başka şansın yoktur.

Her şey; hayattaki tek varlığımın, biricik kuzenimin öldürüldüğü gece başladı. Onu kanlar içinde yerde yatarken görüp yanına koştuğumda, vücudundan akan kanın sıcaklığına tezat buz kesen tenine ellerim temas ettiğinde atmayı bıraktı kalbim. Sonra evin içinde üzerime gelen katilini görünce iflas etti beynim. Bedenim kaskatı kesilip bir puttan farklı görünmediğinde kayboldu yaşam belirtilerim. Ölümle yaşam arasında sıkışıp kaldığım an, yaşamak isteyen kalbimin bir polisin kalbine sımsıkı sarılmasıyla başladı serüvenim. Onun güven veren ellerini tuttu ellerim. Umudun ışıltısını saçan gözleriyle buluştu gözlerim. Onun sayesinde güçlü olmak nedir bildi tüm benliğim. O beni sarıp sarmalarken saatleri esir eden bir psikopatla cebelleşti kaderim.

Tesadüfen yolları kesişen bir Özel Harekat Polisi ve Hukuk Fakültesi Savcılık son sınıf okuyan bir kadının hikayesini okuyacağız. Tesadüflerin bazen aşka, bazen öfke’ye, bazen de özlemi en derinlerde hissettiğinde çöldeki bir damla su gibi hayatımıza girişini göreceğiz. İyi okumalar.

Vatanın üzerine sis çöktüğünde inlerine çekilirdi çakallar sessizce. Uyumazlardı, korkuyla titrerlerdi. Çünkü bilirlerdi, şimdi kurdun uluma vaktiydi. İhtiras ve İhtiraz. Birisi kafaya bir silah dayardı, diğeri o silahı çekmek için uğraşırdı. Söz konusu vatan olunca herkes bir kan, bir ten ve bir beden olurdu. İçteki düşmanın bile dostun olurdu. Senin kalbine nefret tohumları ekenler, vatan deyince tohumların kökünü kuruturdu. Damarlarında dolaşan kan Türk kanıysa, şanslısındır. O kan damarında coşar, deli cesaretini Türk`e o kan verir. Damarlarında dolaşan kan, terörün kanıysa işte o zaman vay haline. Çünkü Türk, deli akan kanıyla, o damarı kurutur. Hatta kurutmakla kalmaz, yüzünden renk çekilene kadar akıtırdı o kanı. Yavaş yavaş yapardı bunu. Çünkü ölümün, kansızlar için bir kurtuluş olduğunu bilirdi. Zeyrek. Zeki demekti. Uyanık, akıllı, sinsi, bir insanın aklını başından çelen demekti. İşte bu isim bir kansızın, duyduğunda yerinde onu tir tir titretecek isimdi. Adamdan sayılmayacak kansızların, duyduğunda çil yavruları gibi etrafa dağılıp saklandığı isimdi. İhtiras, aşırı güçlü istekti. Bir Türk`ün kanında dolanan tek duyguydu. Onu var eden duyguydu. İhtiraz, korkaklıktı. Kansızların damarında kan yerine akan bir pislikti. Şimdi gece çöktü. Gök girdi Kızıl çıktı. Türk`ün ihtirası bir vatanınaydı bir de albayrağına. Türk`ün ihtirası gönlünde vatandan başka bir şeye var mıydı?

Aşkından kaçarak gitti şehre komiser olarak hatta TEM komiseri olarak dönen ve aşık olduğu adamla tekrar karşılaşan NEVRA AÇA GÖKMEN ile işinde son derece başarılı özel kuvvetler askeri CENGİZ HAN ÇEBİ`nin hikayesi. Kan akardı toprağa, toprak vatan olurdu aşk ise harap... "Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır."