Zamanı aşan bir sır, yüzyılların ötesinden yankılanan bir aşk... Elvina, sıradan bir saray gezisi sırasında, kaderin çizdiği bambaşka bir yola sürüklenir. Bir anda kendini 15. yüzyılın kudretli ama tehlikelerle örülü Himana sarayında bulur. Ve karşısında... Genç yaşına rağmen tahta oturmuş bir hükümdar: Asır Murad. Soğukkanlı, güçlü ve yalnız... Onun yazgısı Elvina’nın gelişiyle sonsuza dek değişecektir. Taht oyunları, ihanet ve kanla yazılan sırlar arasında sıkışmış iki kalp… Bir yanda Elvina`nın kendi zamanına dönme arzusu, Diğer yanda Asır Murad’ın ona uzanan kaderi... 🕰 Zamanın sınırları ortadan kalkıyor, sırlar bir bir açığa çıkıyor. Elvina ve Asır Murad, sadece kendi kaderlerini değil, bir imparatorluğun geleceğini de ellerinde tutuyor. Tutku, güç ve zamanın ötesine geçen bir aşkın romanı...

“Karanlıkta parlayan her ışık, bir sırrın gölgesidir.” Duru, sıradan bir sekreterlik işi için girdiği yerde, şehrin en tehlikeli oyunlarının içinde bulur kendini. Karanlık sokakların, sessiz fısıltıların ve acımasız güç dengelerinin hüküm sürdüğü bu dünyada, güvenmek bir lüks değil, intihardır. Savaş ise, gözleriyle sadece insanları değil, gizlenen gerçekleri de okuyan, soğukkanlı ve hesapçı bir adamdır. Onun dünyasında dostluk, ihanetin maskesidir; sevgi ise çoğu zaman en büyük tuzaktır. Duru, çaresizliğin ve umudun kesiştiği bu labirentte hayatta kalmaya çalışırken, her adımı onu daha derin bir karanlığın içine çeker. Kimin dost, kimin düşman olduğunu anlamanın tek yolu vardır: ya sen kazanırsın, ya da yok olursun. “Duru Bir Savaş”, seni içine çekip çıkamayacağın bir maceraya davet ediyor.

Berdele kurban giden genç bir kızın başından geçen derin öyküsü. ~Bu evlilik bana hem cehennemi hemde cenneti yaşatmıştı.~ -"Ben buradayım Arslan, senin gözünün önündeyim beni yok sayamazsın!" - -"Ben seni sevmek istiyorum ama Arslan!"- -"Sen benim mecburiyetimsin Ayla, sana kalbimi açamıyorum, seni sevemiyorum, seninle mutlu olamıyorum." - (...) -"Ben Ayla`ya aşık mıyım yani?" -

"Ya katil bensem?" Yüzünde alaylı bir tavır aradım fakat yoktu "Sen mi? Yaa güldürme beni Andre." Gülümsememe karşılık vermeyip, bana doğru bir adım attı, elindeki bıçağı bana göstererek.Şaka yapıyor olmalıydı... Ama gözlerindeki o soğuk parıltı, bunun bir şaka olmadığını söylüyordu. Kalbim hızla çarpmaya başladı. "Bırak şu bıçağı, Andre..." dedim, sesim titreyerek. "Ya bırakmazsam?" diye fısıldadı, her kelimesi bir yankı gibi zihnime çarpıyordu. Bıçağı tutan eli sıkıca kavramıştı, bir adım daha yaklaştı. Şimdi aramızda sadece birkaç santim vardı. Gözlerim, onun gözlerine kilitlenmişti; içlerinde tanıdığım o adamdan eser yoktu.