Şimdi bilmem ki
Karanlık çöktü mü senin de sokağına
Ben hala köşe başında
Hiç gelmediğin ve beklediğimi hiç bilmediğin
O sarı sıcak sokak lambasının altında bekliyorum seni

Sokağımın baş ucunda
Sırtımı dayadığım kerpiç duvarın
Tozu toprağı dökülüyor ayak uçlarıma
Rüzgarlar savurmasın diye
Ufacık bir umudun varlığına
tutuşturuyorum yüreğimi

Belli ki bugün de gelmeyeceksin
Bu günde yüreğim, yüreğinden nasipsiz
Ellerim ellerinden..
Ne dün geldin ne de bu gün
Muhtemeldir ki yarında gelmeyeceksin
Gelmeyişlerinin adını sensizlik koydum
Yalın suskun ve hüzünlü bir sensizli

Bu gördüğün sokak tanır,bilir seni
Gelmeyişlerinin ömrümde bıraktığı tahribatın
Sensizliğe şiirler okuyuşumun
Sana meczup oluşumun yegane şahidi
İşte bu sokak
Bu rüzgar ve şu kerpiç duvar.