İstanbul üşüyor
sokakat kimsesiz çocuklar
Abiler, amcalar sorna kediler,
Ve öksüzlükten nasibini almış
Yetimlikten muzdarip gece
Ve yalnızlığa sürgün edilmiş ömrümün
Arda kalan sancıları..
bir benim başım dumanlı
bir de şu evlerin bacaları
Üçimde bir ürpertinin şafağı doğuyor
Kıyamet gibi,
Yokluğun gibi bir şey
Alev almış yanıyorken içerim
Göğsümün üşüyen tarafı
Sorguya çeken bir ayaz doğuyor
Günlerin sonu gelmiyor,
Sonra ayların, sonra yılların.
Özlüyorum işte, özlemeye değer herşeyi
Özlemin kendimce tarifi sen
Biriktirdiğim cümlelerim de
Tekrar ettiğim sen
Dha kendime bile uyandım demeden
Günaydın dediğim sen
Sığınıyorum sokaklara
Kuytularda beklediğim,
Kırılmaz zannetip
Defalarca kırmaya teşebbüs ettiğim
Kalbim
Ruhum ve sen...