Tozlu topraklı yolların üzerinde kaldı
Çocukluğumun ayak izleri.
Gerideyse anlayamadığım bir hayatın
Geçip giden günceleri.
Şimdi sevmeye korkar olduk herşeyi
Herkesin yüreğinde ömrüne yoldaş olan
Dokunsan ağlatacak ince bir sızı kaldı.

Uzun uzak yolları arşınladı yüreğim
Bir yoksulun, yoksunluğu kadar zenginim sana
Yuregimde bıraktığın hiç bir izin yok artik
Kanataray kabuk bağlayan yaralarımı
Seni ardima bıraktım da geldim
Kalbimin seninle hiç bir derdi yok artık

Şimdi sen belki kinde güdersin bana
Bilmezsin ki sevdamın seninle bir hesabı yok artik
Bir günaydına sığdırabilseydim seni
Hiç beklemezdim ki geceleri
Beklediğim sabahlar olmadığı gibi
Gelmeni beklediğim gecelerim de yok artık